18 مهر 1394, 12:58 ب.ظ
دکتر فرزانه، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی‌شریف اعتقاد دارد گسترش کمی آموزش عالی باعث رقیق‌سازی، کاهش کیفیت و ابتذال در آموزش عالی کشور شده است.
وی با بیان اینکه گسترش پذیرش دانشجو دارای ریشه‌های عمیقی است به ایسنا می‌گوید: واقعیت این است که در سال‌های اخیر از یک طرف نرخ موالید در کشور که مربوط به 18 تا 20 سال پیش است کاهش پیدا کرده و از طرف دیگر در 10 سال اخیر ظرفیت ورودی دانشگاهها مخصوصا دانشگاه‌های غیردولتی افزایش پیدا کرده است و در این افزایش ظرفیت معیارهای توسعه ملی و نیازهای کشور لحاظ نشده است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی‌شریف به تعداد دانش‌آموزان حاضر در کشور اشاره می‌کند و اظهار می‌کند: تعداد دانش‌آموزان در سال بین 600 تا 700 هزار نفر است. در نتیجه آقایانی که مدعی می‌شوند ظرفیت پذیرش دانشگاهها،بین یک میلیون تا یک میلیون و 300 هزار نفر است با کاهش تقاضا روبه‌رو می‌شوند. تعداد داوطلبان کنکور در 10 سال گذشته از یک میلیون و 400 هزار نفر به حدود 860 هزار نفر رسیده است که در سال‌های آتی کم‌تر هم خواهد شد.
دکتر فرزانه بر اینکه موارد ذکر شده تاثیرات زیادی بر روی مسائل توسعه و اقتصاد کشور دارد، توضیح می‌دهد: گسترش کمی آموزش عالی باعث رقیق‌سازی آموزش عالی ایران شده است.منظور از رقیق‌سازی این است که نسبت استاد به دانشجو، نسبت زیربنا به دانشجو و نسبت تجهیزات به دانشجو کاهش یافته است و این امر باعث کاهش کیفیت شده است. پیرو این رقیق‌سازی پدیده فقیر شدن آموزش عالی و در نتیجه ابتذال در آموزش عالی رخ داده است،منظور از ابتذال این است که ارزش مدارک تحصیلی، تحصیلات و فارغ‌التحصیلان در اجتماع کاهش یافته است.
وی ادامه می‌دهد: همه این مسائل به این دلیل است که توسعه آموزش عالی مطابق با برنامه‌ریزی و بر مبنای رشد جمعیت و تقاضا در مشاغل صورت نگرفته است. کشور ما در بهترین حالت شاید سالانه 500 هزار شغل در سال ایجاد کند. در حالی که متخصصان اقتصادی برآیند ایجاد رشد در 10 سال گذشته را صفر اعلام کرده‌اند. به طور کلی تعداد مشاغل در 10 سال گذشته اندک بوده است و این امر منتج به این می‌شود که برای عمده فارغ‌التحصیلان، مخصوصا فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های غیردولتی شغلی وجود ندارد.
وی ادامه می‌دهد: متخصصان عقیده دارند که آموزش عالی تاکنون تقاضا محور بوده وبر مبنای تقاضای اجتماعی رشد داشته است، اما اکنون به نقطه‌ای رسیده‌ایم که عرضه آموزش عالی از تقاضای اجتماعی بیشتر است و این امر کاهش کیفیت و زیان ملی را در پی دارد.عده‌ای از اساتید اعتقاد دارند که گسترش آموزش عالی باید بر مبنای نیاز ملی و توسعه‌ای باشد نه تقاضای اجتماعی.
وی در پایاین در مورد راه‌حل این معضلات توضیح می‌دهد: باید تعدادی از موسسات غیردولتی و غیرانتفاعی ادغام شوند تا سرمایه‌ها تجمیع شود. این امر باعث کاهش پذیرش دانشجو و ارتقای خدمات می‌شوداین روند باید در مورد دانشگاه‌های دولتی هم صدق پیدا کند اما این موضوع نیازمند مدیریت شجاع در آموزش عالی است تا امکانات و زیربناها یک‌کاسه شوند و خدمات با کیفیت بالاتری ارائه شود. در این راستا نهادهایی مانند سازمان برنامه و بودجه و معاونت برنامه‌ریزی ریاست جمهوری باید مطالعات عمیقی انجام دهند و آمار و ارقام درستی در مورد مشاغل ارائه کنند تا وزارت علوم در قالب این نیازها رشد و گسترش یابد.
منبع :
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
وی با بیان اینکه گسترش پذیرش دانشجو دارای ریشه‌های عمیقی است به ایسنا می‌گوید: واقعیت این است که در سال‌های اخیر از یک طرف نرخ موالید در کشور که مربوط به 18 تا 20 سال پیش است کاهش پیدا کرده و از طرف دیگر در 10 سال اخیر ظرفیت ورودی دانشگاهها مخصوصا دانشگاه‌های غیردولتی افزایش پیدا کرده است و در این افزایش ظرفیت معیارهای توسعه ملی و نیازهای کشور لحاظ نشده است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی‌شریف به تعداد دانش‌آموزان حاضر در کشور اشاره می‌کند و اظهار می‌کند: تعداد دانش‌آموزان در سال بین 600 تا 700 هزار نفر است. در نتیجه آقایانی که مدعی می‌شوند ظرفیت پذیرش دانشگاهها،بین یک میلیون تا یک میلیون و 300 هزار نفر است با کاهش تقاضا روبه‌رو می‌شوند. تعداد داوطلبان کنکور در 10 سال گذشته از یک میلیون و 400 هزار نفر به حدود 860 هزار نفر رسیده است که در سال‌های آتی کم‌تر هم خواهد شد.
دکتر فرزانه بر اینکه موارد ذکر شده تاثیرات زیادی بر روی مسائل توسعه و اقتصاد کشور دارد، توضیح می‌دهد: گسترش کمی آموزش عالی باعث رقیق‌سازی آموزش عالی ایران شده است.منظور از رقیق‌سازی این است که نسبت استاد به دانشجو، نسبت زیربنا به دانشجو و نسبت تجهیزات به دانشجو کاهش یافته است و این امر باعث کاهش کیفیت شده است. پیرو این رقیق‌سازی پدیده فقیر شدن آموزش عالی و در نتیجه ابتذال در آموزش عالی رخ داده است،منظور از ابتذال این است که ارزش مدارک تحصیلی، تحصیلات و فارغ‌التحصیلان در اجتماع کاهش یافته است.
وی ادامه می‌دهد: همه این مسائل به این دلیل است که توسعه آموزش عالی مطابق با برنامه‌ریزی و بر مبنای رشد جمعیت و تقاضا در مشاغل صورت نگرفته است. کشور ما در بهترین حالت شاید سالانه 500 هزار شغل در سال ایجاد کند. در حالی که متخصصان اقتصادی برآیند ایجاد رشد در 10 سال گذشته را صفر اعلام کرده‌اند. به طور کلی تعداد مشاغل در 10 سال گذشته اندک بوده است و این امر منتج به این می‌شود که برای عمده فارغ‌التحصیلان، مخصوصا فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های غیردولتی شغلی وجود ندارد.
وی ادامه می‌دهد: متخصصان عقیده دارند که آموزش عالی تاکنون تقاضا محور بوده وبر مبنای تقاضای اجتماعی رشد داشته است، اما اکنون به نقطه‌ای رسیده‌ایم که عرضه آموزش عالی از تقاضای اجتماعی بیشتر است و این امر کاهش کیفیت و زیان ملی را در پی دارد.عده‌ای از اساتید اعتقاد دارند که گسترش آموزش عالی باید بر مبنای نیاز ملی و توسعه‌ای باشد نه تقاضای اجتماعی.
وی در پایاین در مورد راه‌حل این معضلات توضیح می‌دهد: باید تعدادی از موسسات غیردولتی و غیرانتفاعی ادغام شوند تا سرمایه‌ها تجمیع شود. این امر باعث کاهش پذیرش دانشجو و ارتقای خدمات می‌شوداین روند باید در مورد دانشگاه‌های دولتی هم صدق پیدا کند اما این موضوع نیازمند مدیریت شجاع در آموزش عالی است تا امکانات و زیربناها یک‌کاسه شوند و خدمات با کیفیت بالاتری ارائه شود. در این راستا نهادهایی مانند سازمان برنامه و بودجه و معاونت برنامه‌ریزی ریاست جمهوری باید مطالعات عمیقی انجام دهند و آمار و ارقام درستی در مورد مشاغل ارائه کنند تا وزارت علوم در قالب این نیازها رشد و گسترش یابد.
منبع :
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.