14 خرداد 1396, 02:09 ق.ظ
14 خرداد 1396, 03:49 ب.ظ
سلام
در الگوریتم های محلی در هنگام نقص صفحه از قاب های تخصیصی به ان فرایند برای جایگزینی انتخاب می شود ولی در سراسری از هر یک از قاب های سایر فرایند ها نیز برای جایگزینی می توان انتخاب کرد.شیوه دیگری نیز وجود دارد که کاربرگرا است یعنی به فرایند های هر کاربر تعدادی قاب تخصیص داده می شود و در نقص صغحه می توان از قاب های ان کاربر برای جایگزینی استفاده کرد.
به طور کلی (معمولا)الگوریتم های سراسری بهتر کار می کنند.دلیلش این است که :
اول باید بدانیم که در الگوریتم های محلی یک قسمت ثابت از حافظه به هر فرایند تخصیص داده می شود(تعدادی ثابت از قاب ها ی خافظه) و در الگوریتم های سراسری به صورت پویا قاب ها بین فرایند های قابل اجرا تقسیم می شود یعنی در هر لحظه از زمان تعداد قاب های تخصیص داده شده به هر فرایند متغیر است.
یکی از مواردی که الگوریتم سراسری بهتر عمل می کند زمانی است که اندازه مجموعه کاری یک فرایند در طول عمرش متغیر باشد.در این حالت اگر از الگوریتم محلی استفاده کنیم و در طی اجرا مجموعه کاری بزرگتر شود چون تعداد قاب های تخصیصی به ان فرایند ثابت است نیاز به تبادل صفحه داریم که منجر به اتلاف cpu می شود البته ممکن است اصلا برنامه نیاز به تمام مجموعه کاری اش داشته باشد(شاید سیستم های چند پردازنده ای) که باعث می شود برنامه اجرا نشود.و این درحالی است که در حافظه ممکن است قاب های خالی زیادی وجود داشته باشد. و از طرفی اگر اندازه مجموعه کاری کوچکتر شود یعنی خالی شدن تعدادی از قاب های تخصیصی به ان فرایند در این حالت هدر رفت حافظه داریم چون دیگر فرایند ها از این قاب ها نمی توانند استفاده کنند
در الگوریتم های محلی در هنگام نقص صفحه از قاب های تخصیصی به ان فرایند برای جایگزینی انتخاب می شود ولی در سراسری از هر یک از قاب های سایر فرایند ها نیز برای جایگزینی می توان انتخاب کرد.شیوه دیگری نیز وجود دارد که کاربرگرا است یعنی به فرایند های هر کاربر تعدادی قاب تخصیص داده می شود و در نقص صغحه می توان از قاب های ان کاربر برای جایگزینی استفاده کرد.
به طور کلی (معمولا)الگوریتم های سراسری بهتر کار می کنند.دلیلش این است که :
اول باید بدانیم که در الگوریتم های محلی یک قسمت ثابت از حافظه به هر فرایند تخصیص داده می شود(تعدادی ثابت از قاب ها ی خافظه) و در الگوریتم های سراسری به صورت پویا قاب ها بین فرایند های قابل اجرا تقسیم می شود یعنی در هر لحظه از زمان تعداد قاب های تخصیص داده شده به هر فرایند متغیر است.
یکی از مواردی که الگوریتم سراسری بهتر عمل می کند زمانی است که اندازه مجموعه کاری یک فرایند در طول عمرش متغیر باشد.در این حالت اگر از الگوریتم محلی استفاده کنیم و در طی اجرا مجموعه کاری بزرگتر شود چون تعداد قاب های تخصیصی به ان فرایند ثابت است نیاز به تبادل صفحه داریم که منجر به اتلاف cpu می شود البته ممکن است اصلا برنامه نیاز به تمام مجموعه کاری اش داشته باشد(شاید سیستم های چند پردازنده ای) که باعث می شود برنامه اجرا نشود.و این درحالی است که در حافظه ممکن است قاب های خالی زیادی وجود داشته باشد. و از طرفی اگر اندازه مجموعه کاری کوچکتر شود یعنی خالی شدن تعدادی از قاب های تخصیصی به ان فرایند در این حالت هدر رفت حافظه داریم چون دیگر فرایند ها از این قاب ها نمی توانند استفاده کنند
15 خرداد 1396, 02:42 ب.ظ
(14 خرداد 1396 03:49 ب.ظ)msour44 نوشته شده توسط: [ -> ]سلاممعایب جایگزین سراسری چیه ؟
در الگوریتم های محلی در هنگام نقص صفحه از قاب های تخصیصی به ان فرایند برای جایگزینی انتخاب می شود ولی در سراسری از هر یک از قاب های سایر فرایند ها نیز برای جایگزینی می توان انتخاب کرد.شیوه دیگری نیز وجود دارد که کاربرگرا است یعنی به فرایند های هر کاربر تعدادی قاب تخصیص داده می شود و در نقص صغحه می توان از قاب های ان کاربر برای جایگزینی استفاده کرد.
به طور کلی (معمولا)الگوریتم های سراسری بهتر کار می کنند.دلیلش این است که :
اول باید بدانیم که در الگوریتم های محلی یک قسمت ثابت از حافظه به هر فرایند تخصیص داده می شود(تعدادی ثابت از قاب ها ی خافظه) و در الگوریتم های سراسری به صورت پویا قاب ها بین فرایند های قابل اجرا تقسیم می شود یعنی در هر لحظه از زمان تعداد قاب های تخصیص داده شده به هر فرایند متغیر است.
یکی از مواردی که الگوریتم سراسری بهتر عمل می کند زمانی است که اندازه مجموعه کاری یک فرایند در طول عمرش متغیر باشد.در این حالت اگر از الگوریتم محلی استفاده کنیم و در طی اجرا مجموعه کاری بزرگتر شود چون تعداد قاب های تخصیصی به ان فرایند ثابت است نیاز به تبادل صفحه داریم که منجر به اتلاف cpu می شود البته ممکن است اصلا برنامه نیاز به تمام مجموعه کاری اش داشته باشد(شاید سیستم های چند پردازنده ای) که باعث می شود برنامه اجرا نشود.و این درحالی است که در حافظه ممکن است قاب های خالی زیادی وجود داشته باشد. و از طرفی اگر اندازه مجموعه کاری کوچکتر شود یعنی خالی شدن تعدادی از قاب های تخصیصی به ان فرایند در این حالت هدر رفت حافظه داریم چون دیگر فرایند ها از این قاب ها نمی توانند استفاده کنند
15 خرداد 1396, 03:28 ب.ظ
(15 خرداد 1396 02:42 ب.ظ)mehran.hzd نوشته شده توسط: [ -> ]یکی از مهمترین معایب سیاست جایگزینی سراسری پیاده سازی کاملا سخت و پیچیده ی ان است و یکی از دلایل سخت بودن مسئله اولویت دهی فرایند ها است. ویکی از ایراد های که یادم مونده ونمی دونم از کجا میاد تاثیر سیاست سراسری در افزایش کوبیدگی بود یعنی سیاست محلی در بحث کوبیدگی بهتر عمل می کرد حالا باز شما یه جستجو در نت هم بزنید و همچنین نظرات سایر دوستان را هم جویا شوید.موفق باشید(14 خرداد 1396 03:49 ب.ظ)msour44 نوشته شده توسط: [ -> ]سلاممعایب جایگزین سراسری چیه ؟
در الگوریتم های محلی در هنگام نقص صفحه از قاب های تخصیصی به ان فرایند برای جایگزینی انتخاب می شود ولی در سراسری از هر یک از قاب های سایر فرایند ها نیز برای جایگزینی می توان انتخاب کرد.شیوه دیگری نیز وجود دارد که کاربرگرا است یعنی به فرایند های هر کاربر تعدادی قاب تخصیص داده می شود و در نقص صغحه می توان از قاب های ان کاربر برای جایگزینی استفاده کرد.
به طور کلی (معمولا)الگوریتم های سراسری بهتر کار می کنند.دلیلش این است که :
اول باید بدانیم که در الگوریتم های محلی یک قسمت ثابت از حافظه به هر فرایند تخصیص داده می شود(تعدادی ثابت از قاب ها ی خافظه) و در الگوریتم های سراسری به صورت پویا قاب ها بین فرایند های قابل اجرا تقسیم می شود یعنی در هر لحظه از زمان تعداد قاب های تخصیص داده شده به هر فرایند متغیر است.
یکی از مواردی که الگوریتم سراسری بهتر عمل می کند زمانی است که اندازه مجموعه کاری یک فرایند در طول عمرش متغیر باشد.در این حالت اگر از الگوریتم محلی استفاده کنیم و در طی اجرا مجموعه کاری بزرگتر شود چون تعداد قاب های تخصیصی به ان فرایند ثابت است نیاز به تبادل صفحه داریم که منجر به اتلاف cpu می شود البته ممکن است اصلا برنامه نیاز به تمام مجموعه کاری اش داشته باشد(شاید سیستم های چند پردازنده ای) که باعث می شود برنامه اجرا نشود.و این درحالی است که در حافظه ممکن است قاب های خالی زیادی وجود داشته باشد. و از طرفی اگر اندازه مجموعه کاری کوچکتر شود یعنی خالی شدن تعدادی از قاب های تخصیصی به ان فرایند در این حالت هدر رفت حافظه داریم چون دیگر فرایند ها از این قاب ها نمی توانند استفاده کنند