14 اردیبهشت 1391, 12:22 ق.ظ
[لطفا بعد از خواندن مطلب نظر دهید]
یکی از بزرگترین مشکلات اکثر ما ها نداشتن اراده یا همون تنبلیه؛ تصمیم به یه کار مفید می گیریم اما بعد از ماه ها متوجه میشیم کوچکترین حرکتی نکردیم! باید گفت کسی که زحمت نمیکشه، و به خودش سختی نمیده، و راحت طلبه و تلاش نمی کنه، به هیچ جایی نمیرسه. به تعبیر زیبای قرآن، تنها چیزی که برای انسان می مونه اون چیزیه که براش تلاش کرده و سختی کشیده:
« وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى» « وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى» [نجم، ۳۹ و۴۰]
ما توی این دنیا گویا سوار یک قایق هستیم که وسط اقیانوس پهناور هست و باید سعی و تلاش کنیم و سریع و سریع تر پارو بزنیم تا جلو بریم. کسی که توی زندگی اراده نداره و تنبله، نمیتونه جلو بره.
خوب، همت و اراده و سریع پارو زدن خیلی مهمه، اما مهم تر از اون جهت حرکت قایق هست. قایق داره به سمت جزیره ای میره که معشوق توش هست یا با سرعت به سمت جزیره ی آدم خوار ها میره!
* آدم ها چند دسته اند؛ گروه بزرگی اصلا پارو نمیزنن؛ هرچه بادا باد! اصولا زندگی رو جدی نمی گیرن و ترجیح میدن به خودشون زحمت ندن! میگیرن تو قایقشون می خوابن!
آدم تنبلی که مدام پشت گوش میندازه گاهی با صدای قایق کناری بیدار میشه، اما گاهی هم جریان آب قایق رو محکم به یه سخره میکوبه و برای بیدار شدن دیره.
کسی که یه لحظه هم توی قایقش می خوابه، ممکنه جریان آب اون رو به عقب برگردونه.
* دسته دوم آدمایی هستن که توی زندگی تند و تند پارو میزنن بدون این که به سمت هیچ جزیره ای حرکت کنن؛ وقتی ازشون میپرسی هدفت توی زندگی چیه، یا مثلا می پرسی برای چی می خوای کنکور بدی هیچ جوابی ندارن بگن؛ میگن ما حاضریم هرچقدر خواستی سریع پارو بزنیم، اما از ما نخواه جزیره هدف رو تشخیص بدیم چون خیلی سخت تر از پارو زدنه؛ میگن ما اعصاب جهت یابی نداریم.
یا پارو میزنن و حرکت میکنن به سمتی که همه دارن میرن و میگن حالا که همه دارن به این سمت میرن مطمئنا جای خوبی هست!
* بر خلاف دسته دوم که هیچ توجهی به جهت حرکت ندارن و فقط پارو میزنن، دسته سوم هدف مشخص دارن، یه جزیره ای رو از دور دیدن و تند و تند پارو میزنن تا بهش برسن، اما اشتباه تشخیص دادن. آخرش یا به جزیره آدم خوارها می رسن، یا به یه جزیره ی بی آب و علف، و همه ی زحمت هاشون هدر میره.
* دسته چهارم، خود مسیر رو هدف گرفتن! به سمت جزیره ی کوچیک ساندویچ فروشی پارو میزنن! میگن می خواهیم توی مسیر هم بمون سخت نگذره. تا اینجاش خوبه، اما بعد از اون باز هم از این جزیره به اون جزیره دنبال چیپس و پفک! تا توی راه خوش باشن. گاهی پیدا نمی کنن و مدام میگردن، گاهی هم پیدا می کنن و بعد دنبال خوردنی خوشمزه تر. انگار اصلا یادشون رفته کسی توی جزیره هدف منتظرشون هست؛ و یادشون رفته خیلی زود غروب میشه و وقت زیادی ندارن. آخرش هم شب تک و تنها وسط دریا توی قایق می مونن و از ترس خوابشون نمی بره و فردا صبح هم که مسابقه تموم شده و کسی بابت پاروهایی که زدن ازشون تشکر نمیکنه. کلکسیون چیپس و پفک هایی که جمع کردن هم نخورده باقی می مونه!
هیچ کدوم از این چهار دسته به جزیره هدف نمیرسن، و چه جزیره ی هدفی رو از دست میدن!
«وَالْعَصْرِ» «إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ» [عصر، ۱و۲]
سوگند به عصر؛ همانا انسان مطمئنا در حال زیان است
* فقط دسته پنجم به جزیره هدف میرسن. اون ها قبل از هرکار با علایمی که وجود داره جزیره هدف رو تشخیص میدن، و بعد تند و تند به سمت اون پارو میزنن، وقتی می بینن هیچ کس همراه اونا نمیاد و همه دارن یه سمت دیگه میرن دلسرد نمیشن و به راهشون شک نمی کنن [۱]؛ به هر کسی که سر راهشون میبینن یاد آوری می کنن مسابقه سر چی هست [۲]؛ چون میدونن کی توی جزیره هدف منتظرشون هست، انگیزه ی فوق العاده دارن، تند و تند پارو میزنن و از همه سبقت می گیرن [۳]؛ هر از چندگاهی دوباره جهت یابی می کنن تا مسیرشون عوض نشده باشه؛ چون میدونن دارن به چه هدفی نزدیک میشن توی مسیر شادابن، سر راه هم از جزیره های ساندویچ فروشی خرید می کنن تا انرژی لازم برای پارو زدن داشته باشن و توی راه هم خوش بگذرونن[۴].
[۱] « فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لَا یُوقِنُونَ» [روم، ۶۰]
پس صبر کن که وعده خدا حق است و زنهار تا کسانى که یقین ندارند تو را به سبکسرى واندارند.
[۲] « وَلْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» [آل عمران، ۱۰۴]
و باید از میان شما گروهى [مردم را] به نیکى دعوت کنند و به کار شایسته وادارند و از زشتى بازدارند و آنان همان رستگارانند.
[۳] « وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ» « أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ» [واقعه، ۱۰و۱۱]
و سبقت گیرندگان پیشتازند، آن ها هستند که مقربند.
[۴] « یَا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ وکُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ» [اعراف، ۳۱]
ای فرزندان آدم! زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود بردارید و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمیدارد.
_________________________________________________________
هدف شما از درس خوندن چیه؟
این که ارشد کدوم دانشگاه قبول بشیم، چقدر توی زندگی و خوشبختی تاثیر داره؟
خوشبختی چی هست؟
...
یکی از بزرگترین مشکلات اکثر ما ها نداشتن اراده یا همون تنبلیه؛ تصمیم به یه کار مفید می گیریم اما بعد از ماه ها متوجه میشیم کوچکترین حرکتی نکردیم! باید گفت کسی که زحمت نمیکشه، و به خودش سختی نمیده، و راحت طلبه و تلاش نمی کنه، به هیچ جایی نمیرسه. به تعبیر زیبای قرآن، تنها چیزی که برای انسان می مونه اون چیزیه که براش تلاش کرده و سختی کشیده:
« وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى» « وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى» [نجم، ۳۹ و۴۰]
ما توی این دنیا گویا سوار یک قایق هستیم که وسط اقیانوس پهناور هست و باید سعی و تلاش کنیم و سریع و سریع تر پارو بزنیم تا جلو بریم. کسی که توی زندگی اراده نداره و تنبله، نمیتونه جلو بره.
خوب، همت و اراده و سریع پارو زدن خیلی مهمه، اما مهم تر از اون جهت حرکت قایق هست. قایق داره به سمت جزیره ای میره که معشوق توش هست یا با سرعت به سمت جزیره ی آدم خوار ها میره!
* آدم ها چند دسته اند؛ گروه بزرگی اصلا پارو نمیزنن؛ هرچه بادا باد! اصولا زندگی رو جدی نمی گیرن و ترجیح میدن به خودشون زحمت ندن! میگیرن تو قایقشون می خوابن!
آدم تنبلی که مدام پشت گوش میندازه گاهی با صدای قایق کناری بیدار میشه، اما گاهی هم جریان آب قایق رو محکم به یه سخره میکوبه و برای بیدار شدن دیره.
کسی که یه لحظه هم توی قایقش می خوابه، ممکنه جریان آب اون رو به عقب برگردونه.
* دسته دوم آدمایی هستن که توی زندگی تند و تند پارو میزنن بدون این که به سمت هیچ جزیره ای حرکت کنن؛ وقتی ازشون میپرسی هدفت توی زندگی چیه، یا مثلا می پرسی برای چی می خوای کنکور بدی هیچ جوابی ندارن بگن؛ میگن ما حاضریم هرچقدر خواستی سریع پارو بزنیم، اما از ما نخواه جزیره هدف رو تشخیص بدیم چون خیلی سخت تر از پارو زدنه؛ میگن ما اعصاب جهت یابی نداریم.
یا پارو میزنن و حرکت میکنن به سمتی که همه دارن میرن و میگن حالا که همه دارن به این سمت میرن مطمئنا جای خوبی هست!
* بر خلاف دسته دوم که هیچ توجهی به جهت حرکت ندارن و فقط پارو میزنن، دسته سوم هدف مشخص دارن، یه جزیره ای رو از دور دیدن و تند و تند پارو میزنن تا بهش برسن، اما اشتباه تشخیص دادن. آخرش یا به جزیره آدم خوارها می رسن، یا به یه جزیره ی بی آب و علف، و همه ی زحمت هاشون هدر میره.
* دسته چهارم، خود مسیر رو هدف گرفتن! به سمت جزیره ی کوچیک ساندویچ فروشی پارو میزنن! میگن می خواهیم توی مسیر هم بمون سخت نگذره. تا اینجاش خوبه، اما بعد از اون باز هم از این جزیره به اون جزیره دنبال چیپس و پفک! تا توی راه خوش باشن. گاهی پیدا نمی کنن و مدام میگردن، گاهی هم پیدا می کنن و بعد دنبال خوردنی خوشمزه تر. انگار اصلا یادشون رفته کسی توی جزیره هدف منتظرشون هست؛ و یادشون رفته خیلی زود غروب میشه و وقت زیادی ندارن. آخرش هم شب تک و تنها وسط دریا توی قایق می مونن و از ترس خوابشون نمی بره و فردا صبح هم که مسابقه تموم شده و کسی بابت پاروهایی که زدن ازشون تشکر نمیکنه. کلکسیون چیپس و پفک هایی که جمع کردن هم نخورده باقی می مونه!
هیچ کدوم از این چهار دسته به جزیره هدف نمیرسن، و چه جزیره ی هدفی رو از دست میدن!
«وَالْعَصْرِ» «إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ» [عصر، ۱و۲]
سوگند به عصر؛ همانا انسان مطمئنا در حال زیان است
* فقط دسته پنجم به جزیره هدف میرسن. اون ها قبل از هرکار با علایمی که وجود داره جزیره هدف رو تشخیص میدن، و بعد تند و تند به سمت اون پارو میزنن، وقتی می بینن هیچ کس همراه اونا نمیاد و همه دارن یه سمت دیگه میرن دلسرد نمیشن و به راهشون شک نمی کنن [۱]؛ به هر کسی که سر راهشون میبینن یاد آوری می کنن مسابقه سر چی هست [۲]؛ چون میدونن کی توی جزیره هدف منتظرشون هست، انگیزه ی فوق العاده دارن، تند و تند پارو میزنن و از همه سبقت می گیرن [۳]؛ هر از چندگاهی دوباره جهت یابی می کنن تا مسیرشون عوض نشده باشه؛ چون میدونن دارن به چه هدفی نزدیک میشن توی مسیر شادابن، سر راه هم از جزیره های ساندویچ فروشی خرید می کنن تا انرژی لازم برای پارو زدن داشته باشن و توی راه هم خوش بگذرونن[۴].
[۱] « فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لَا یُوقِنُونَ» [روم، ۶۰]
پس صبر کن که وعده خدا حق است و زنهار تا کسانى که یقین ندارند تو را به سبکسرى واندارند.
[۲] « وَلْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» [آل عمران، ۱۰۴]
و باید از میان شما گروهى [مردم را] به نیکى دعوت کنند و به کار شایسته وادارند و از زشتى بازدارند و آنان همان رستگارانند.
[۳] « وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ» « أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ» [واقعه، ۱۰و۱۱]
و سبقت گیرندگان پیشتازند، آن ها هستند که مقربند.
[۴] « یَا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ وکُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ» [اعراف، ۳۱]
ای فرزندان آدم! زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود بردارید و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمیدارد.
_________________________________________________________
هدف شما از درس خوندن چیه؟
این که ارشد کدوم دانشگاه قبول بشیم، چقدر توی زندگی و خوشبختی تاثیر داره؟
خوشبختی چی هست؟
...