از کوری چشم فلک امشب قمر اینجاست
آری قمر امشب به خدا تا سحر اینجاست
*****
آهسته به گوش فلک از بنده بگوئید
چشمت ندود این همه یک شب قمر اینجاست
*****
آری قمر آن قمری خوشخوان طبیعت
آن نغمه‌سرا بلبل باغ هنر اینجاست
*****
شمعی که به سویش من جانسوخته از شوق
پروانه صفت باز کنم بال و پر اینجاست
*****
تنها نه من از شوق سر از پا نشناسم
یک دسته چو من عاشق بی‌پا و سر اینجاست
*****
هر ناله که داری بکن ای عاشق شیدا
جائی که کند ناله‌ی عاشق اثر اینجاست
*****
مهمان عزیزی که پی دیدن رویش
همسایه همه سرکشد از بام و در اینجاست
*****
ساز خوش و آواز خوش و باده‌ی دلکش
آی بیخبر آخر چه نشستی، خبر اینجاست
*****
ای عاشق روی قمر ای ایرج ناکام
برخیز که باز آن بت بیداد گر اینجاست
*****
آن زلف که چون هاله به رخسار قمر بود
بازآمده چون فتنه‌ی دور قمر اینجاست
*****
ای کاش سحر ناید و خورشید نزاید
کامشب قمر این جا قمر این جا قمر اینجاست

سایه جان رفتنی‌استیم بمانیم که چه
زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه
*****
درس این زندگی از بهر ندانستن ماست
این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه
*****
خود رسیدیم به جان نعش عزیزی هر روز
دوش گیریم و به خاکش برسانیم که چه
*****
آری این زهر هلاهل به تشخص هر روز
بچشیم و به عزیزان بچشانیم که چه
*****
دور سر هلهله و هاله‌ی شاهین اجل
ما به سرگیجه کبوتر بپرانیم که چه
*****
کشتی‌ای را که پی غرق شدن ساخته‌اند
هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه
*****
بدتر از خواستن این لطمه‌ی نتوانستن
هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه
*****
ما طلسمی که قضا بسته ندانیم شکست
کاسه و کوزه سر هم بشکانیم که چه
*****
گر رهایی است برای همه خواهید از غرق
ورنه تنها خودی از لجه رهانیم که چه
*****
ما که در خانه‌ی ایمان خدا ننشستیم
کفر ابلیس به کرسی بنشانیم که چه
*****
مرگ یک بار مثل دیدم و شیون یک بار
این قدر پای تعلل بکشانیم که چه
*****
شهریارا دگران فاتحه از ما خوانند
ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه

شنیده ای که توان انتظار یار کشید؟
نمی توان وسط کوچه انتظار کشید
*****
بیا که چند توان انتظار مقدم تو
قدم زنان به خیابان لاله زار کشید
*****
به صد امید رسیدم به وعده گاه ولی
نیامدی و امیدم به انتظار کشید
*****
ز بی وفایی تو کار من چنان شد زار
که با خیال تو کارم به کارزار کشید
*****
برو که قصه‌ی بدقولی تو را خواهم
میان شهر در این گیر و دار جار کشید
*****
کجا رواست که از دست دوست هم بکشد
کسی که این همه از دست روزگار کشید
*****
مکن شکارم از این بیشتر که صید دلم
ز دام زلف توام نقشه‌ی فرار کشید
*****
اگر تو عیسی وقتی نیاز ما به دمی
بیا نترس نخواهم تو را به دار کشید
*****
دلا به دوش نحیف تو بار پیری بس
بلاست عشق که از گرده‌ی تو کار کشید
*****
چو شاهد ملکوتی به شهر عشق آمد
زمانه قرعه به اقبال "شهریار" کشید

با رنگ و بویت ای گل گل رنگ و بو ندارد
با لعلت آب حیوان آبی به جو ندارد
*****
از عشق من به هر سو در شهر گفتگوئی است
من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد
*****
دارد متاع عفت از چار سو خریدار
بازار خودفروشی این چار سو ندارد
*****
جز وصف پیش رویت در پشت سر نگویم
رو کن به هر که خواهی گل پشت و رو ندارد
*****
گر آرزوی وصلش پیرم کند مکن عیب
عیب است از جوانی کاین آرزو ندارد
*****
خورشید روی من چون رخساره برفروزد
رخ بر فروختن را خورشید رو ندارد
*****
سوزن ز تیر مژگان وز تار زلف نخ کن
هر چند رخنه‌ی دل تاب رفو ندارد
*****
او صبر خواهد از من بختی که من ندارم
من وصل خواهم از وی قصدی که او ندارد
*****
با شهریار بیدل ساقی به سرگرانی است
چشمش مگر حریفان می در سبو ندارد