در نواحی مصر شیرزنی ------------- همچو مردان مرد خودشکنی
به چنین دولتی مشرف شد -------------نقد هستی تمامش از کف شد
شست از آلودگی به کلی دست -------------نه به شب خفت و، نی به روز نشست
قرب سی سال ماند بر سر پای -------------که نجنبید چون درخت از جای
خفته مرغش به فرق، فارغبال -------------گشته مارش به ساق پا خلخال
شست و شو داده موی او باران -------------شانه کرده صبا چو غمخواران
هیچ گه ز آفتاب عالمتاب -------------سایه‌بانش نگشته غیر سحاب
لب فروبسته از شراب و طعام -------------چون فرشته نه چاشت خورده نه شام
همچو مور و ملخ ز هر طرفی -------------دام و دد گرد او کشیده صفی
او خوش اندر میانه واله و مست -------------ایستاده به پا، نه نیست، نه هست
چشم او بر جمال شاهد حق -------------جان به توفان عشق، مستغرق
دل به پروازهای روحانی -------------گوش بر رازهای پنهانی
زن مگوی‌اش! که در کشاکش درد -------------یک سر موی او به از صد مرد!
مرد و زن مست نقش پیکر خاک -------------جان روشن بود از اینها پاک
کردگارا ، مرا ز من برهان! -------------وز غم مرد و فکر زن، برهان!
مردی‌ای ده! که رادمرد شوم -------------وز مرید و مراد، فرد شوم
غرقه گردم به موج لجهٔ راز -------------هرگز از خود نشان نیابم باز