(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۶:۵۷ ب.ظ)esisonic نوشته شده توسط: بلأخره یکی درد ما دبیر ها رو گفت..
بنده خودم یک عمر دبیر رباتیک بودم....
فقط و فقط به دلیل رفتار نامناسبی که مدارس و دانشگاه ها (بخصوص حراست) با من داشتن از ادامه ی شغلم صرف نظر کردم.
توروخدا یکم چشماتون رو باز کنید...
تحصیل و دانایی از شکم پر مهمتره
آقای دکتر...کجایید؟؟
دونفر هستن که الکی راه میرن به پست ها منفی میدن...!!!
مگه دستم به IP هاشون نرسه...
خودتونو اصلا ناراحت نکنید ، یک عده جوابی ندارن ، سادترین و بی منطق ترین کار ممکنو انجام میدن ،
(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۶:۵۷ ب.ظ)esisonic نوشته شده توسط: بلأخره یکی درد ما دبیر ها رو گفت..
بنده خودم یک عمر دبیر رباتیک بودم....
فقط و فقط به دلیل رفتار نامناسبی که مدارس و دانشگاه ها (بخصوص حراست) با من داشتن از ادامه ی شغلم صرف نظر کردم.
توروخدا یکم چشماتون رو باز کنید...
تحصیل و دانایی از شکم پر مهمتره
آقای دکتر...کجایید؟؟
دونفر هستن که الکی راه میرن به پست ها منفی میدن...!!!
مگه دستم به IP هاشون نرسه...
دل ما هم از حراست پره
ولی کارم و خیلی دوس دارم با همه سختی ها و کم لطفی مسئولاش...
محمد عزیز ادامه بده که با حرفات ؛ امید رو القا می کنی
بعد از این همه تاپیک بی ریشه !!! بالاخره ...
آره واقعا
ایران و ژاپن هر دو کشورهایی آسیایی هستند با فرهنگ و تمدنی باستانی یکی در شرقی ترین و دیگری غربی ترین نقطه این قاره کهن اما با وجودیکه ما با کشور ژاپن تقریباً همزمان با علوم جدید و راه و رسم آموزش به روش نو، در مغرب زمین آشنا شدیم تفاوت بین سیستم ما و ژاپنی های از نظر کارآیی از زمین تا آسمان است راستی چرا این همه تفاوت بوجود آمده است ما در اینجا سعی داریم که این موضوع را مورد کند و کاو قرار دهیم :
۱- برخلاف ایران کشور ژاپن به لحاظ الگوبرداری درست از غرب و با تکیه بر سنت های اصیل ملی، کار خود را از آموزش شروع کرد. در دور افتاده ترین روستاها، با همکاری مردم، به طور جدی، مدارس ابتدائی را تأسیس و گسترش داد. معلمان این مدارس برای تدریس علوم از روش یادگیری از طریق عمل را به مورد اجراء در آوردند حالا شما مقایسه کنید با ایران که اولا این الگوبرداری بدرستی صورت نگرفت و ثانیا خیلی از کسانی که خود را پیشرو علم و دانش و مروج مذهب می دانستند با این مدرسه های جدید مخالفت کرده و آن را تحریم کردند چون منافع آنها را به خطر می انداخت و مکتب های آنها را به تعطیلی می کشاند !
۲- ژاپنیها ، برای خانه های مسکونی خود حداقل و برای مدارس حداکثر وسعت را در نظر گرفتند. در آموزش از روش شاگرد محوری بهره گرفتند. اما در ایران هنوز هم ما با کمبود فضای آموزشی مواجه هستیم مدارس ما مانند دخمه و زندان است و جای شگفتی نیست که چرا بچه ها این همه از این فضای گرفته و مغموم فراری اند و آهنگ فیتیله فردا تعطیله از همینجا سرچشمه گرفته است !
۳- این شعارهای توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی و جر و بحث های آن را که در دوران اصلاح طلب ها باب شده بود بخاطر دارید ؟ ولی مسئولان سیاسی و علمی و فرهنگی ژاپن از این بحث ها نکردند بجای حرف زدن عمل کردند به گونه ای که برخلاف آنچه عده ای تصور می کنند، آنها ابتدا از توسعه ی آموزشی و علمی شروع کردند و بعد به دنبال آن، به توسعه ی اقتصادی دست یافتند در واقع مبنای اصلی توسعه اقتصادی ژاپن توسعه آموزشی در این کشور بوده است شاید شما ندانید که بزرگترین سرمایه ژاپن نیروهای انسانی آموزش دیده آن است و نه ثروتهای مادی !
۴-دوران حکومت پادشاهان خائن و بی کفایت قارجاریه که مملکت را سراسر به نیستی سوق می دادند یک امیر کبیری پیدا شد که مثلا کار فرهنگی کرد و دارالفنون را تاسیس کرد همین اقدام کوچک وی را هم تاب نیاوردند و او را سرنگون کردند و طبیعتا هدف های اصلی او را نیز فراموش کردند.در کشور ما علوم طبیعی تدریس می شد و فقط در تئوری و از عمل خبری نبود هنوز هم نظام آموزشی ما فقط حرف زدن است وکاری به یادگیری عملی ندارد !
۵- درژاپن به مانند کشورهای صنعتی غربی در مدارس شاگرد و معلم با کار وکوشش و تلاش شبانه روزی، در آزمایشگاه های کوچک و بزرگ، قوانین طبیعی را با روش علمی کشف کردند، و به گونه ای عمل می کردند تا جنبه های کاربردی آن را پیدا کنند و بدین ترتیب مبانی صنعت و تکنولوژی مدرن و پیشرفته امروزی را پایه گذاری کردند ولی ما دچار تنبلی ذهنی بودیم و فقط به تقلید از غرب روی آوردیم
۶- در ایران استعدادهای درخشان هرز می رود و استعدادهای ایشان را تباه ساختیم. مستقیم ترین راه تدریس علوم را که روبرو کردن دانش آموز با پدیده های طبیعی است، رها ساختیم و از دانش آموزان خود خواستیم که فقط عبارتی که قانون را بیان می کند، از بر کنند و این حفظ کردنهای بدون منطق و بی فایده استعدادها را نابود کرد درد این اواخر هم که مثلا خواستیم نخبه پروری کنیم نتایج اش را دیدیم که چگونه همه این افراد جذب صنایع و دانشگاههای غربی شدند
۷- ما ساده ترین روش را انتخاب کردیم نفت را فروختیم و فرآورده های آن را با قیمت های چند صد برابر وارد کردیم
۸- روش تدریش و دانش و آگاهی معلمان خیلی مهم است ما معلم هایی داریم که سواد و دانش و توانایی لازم را برای امر خطیر تدریس ندارند اغلب از سر ناچاری به استخدام آموزش و پرورش در آمده اند چون در رشته پزشکی ومهندسی قبول نشده اند . ! چنی آدمی نه انگیزه تدریس دارد و نه توانایی و علاقه این کار را و بازدهی وی هیچ است .ولی معلمان در کشورهایی چون ژاپن از بین خوش استعدادترین، علاقه مندترین و آگاه ترین و دلسوزترین دانش پژوهان انتخاب می شوند و پس از کسب آموزش های نو و مناسب برای تدریس فرستاده می شوند .
۹- وقتی غرب از خواب چند ساله قرون وسطی بیدار می شد ما تازه داشتیم بخواب می رفتیم و چنان غافل ماندیم و به وسیله ایادی استعمار و دوستان نادان گاهی به آخرت گرایی مطلق دعوت شدیم که نداشتیم جهان دارد چهار نعل پیش می رود و ما در جا می زنیم
۱۰ – بدون تعارف ما باید بپذیریم کشوری هستیم عقب مانده هستیم و هی دل خودمان را با واژه هایی چون در حال توسعه، خوش نکنیم وقتی ما هنوز نتوانسته ایم در مقابل بلا یایی همچون سیل و زلزله و برآمدگی آب دریا و ... مقاومت کنیم و ایمن باشیم و حتی قادر نبوده ایم که دردهایی همچون فساد، دروغ، جهل و بی سوادی و خرافه پرستی و سرپیجی از قانون را از جامعه خود بیرون کنیم
۱۱- این موضوع روشن است که انسان بیش از تنبیه به تشویق نیاز دارد. تشویق به انسان عشق و امید و انگیزه می دهد و او را برای آینده سر شار از امیدواری میکند و احساس خوب بودن و ارزشمندی را در او بالا میبرد. اما در جامعه ما تشویق جایگاه برتری ندارد و ما بیشتر مایل هستیم از تنبیه و تحقیر استفاده کنیم تا تشویق. همین وضعیت باعث سر خوردگی و ناامیدی فرزندانمان میشود و ما با دست خود فرزندانمان را به سوی احساس حقارت سوق میدهیم و انرژی مثبت را از آنان میگیریم. به این ترتیب مهم ترین وظیفه ای که مدارس دارند و همانا علاقه مند کردن کودکان به یادگیری است را در کودک نابود می کنیم و بی جهت نیست که کودکان ما از درس و مشق گریزانند .
سلام
این اولین پست منه. به نظرم حرفا تقریبا منطقی هستن. اما شماها خودتون تا حالا کاری کردین؟ به اندازه خودتون؟ یا به اندازه ای که سهم دارین؟ یا اقلا راهکاری دارین؟ اینکه گلایه کنیم که فایده نداره داداش من
(۲۷ اسفند ۱۳۹۰ ۱۰:۰۳ ق.ظ)mohammad_1366 نوشته شده توسط: سرویس بچه های ژاپنی
تا جایی که من متوجه شدم این عکس سرویس بچه های ژاپنی نیست. بلکه سرویس کارکنان مایکروسافته! . بهتره یه دانشجو اول تحقیق کنه بعد عکسی رو بذاره
(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۸:۰۵ ب.ظ)Bache Mosbat نوشته شده توسط:(27 اسفند ۱۳۹۰ ۱۰:۰۳ ق.ظ)mohammad_1366 نوشته شده توسط: سرویس بچه های ژاپنی
تا جایی که من متوجه شدم این عکس سرویس بچه های ژاپنی نیست. بلکه سرویس کارکنان مایکروسافته! . بهتره یه دانشجو اول تحقیق کنه بعد عکسی رو بذاره
بهیچ وجه سرویس کارکنان مایکروسافت نیست ، یه دانشجو ، سواد داره و در تمام سایتهای ممکن این عکسو دیده ....
البته اشاره نشده بود که برای چه مقطعی میتونه باشه...
(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۸:۰۵ ب.ظ)saman1990 نوشته شده توسط: سلام
این اولین پست منه. به نظرم حرفا تقریبا منطقی هستن. اما شماها خودتون تا حالا کاری کردین؟ به اندازه خودتون؟ یا به اندازه ای که سهم دارین؟ یا اقلا راهکاری دارین؟ اینکه گلایه کنیم که فایده نداره داداش من
دوست من، من کجای این کشور هستم که بخوام راهکار ارائه بدم ،ثانیا عرض کردم که صرف هزینه در آموزش و پرورش ، راهکار خاصی نمیخواد ولی همه ی تلاشمو میکنم که قوانین اجتماعی رو رعایت کنم ، ساده ترین کاری که از دست من برمیاد ، هیچ وقت بخودم اجازه ندادم که تو صف جایی ، بقول بعضی ها زرنگی کنم ، و یا همیشه پشت چراغ قرمز مربوط به عابر پیاده انقدر وایستادم تا سبز بشه ، با وجود اینکه ۱۰ ها نفرو دیدم که از لای ماشین ها میرفتن.... کار دیگه ای از دست من برنمیاد..
(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۷:۱۵ ب.ظ)mohammad_1366 نوشته شده توسط: خودتونو اصلا ناراحت نکنید ، یک عده جوابی ندارن ، سادترین و بی منطق ترین کار ممکنو انجام میدن ،
جالب اینجاس که خودت داری به همه منفی میدی .
(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۸:۰۹ ب.ظ)mohammad_1366 نوشته شده توسط: دوست من، من کجای این کشور هستم که بخوام راهکار ارائه بدم ،ثانیا عرض کردم که صرف هزینه در آموزش و پرورش ، راهکار خاصی نمیخواد ولی همه ی تلاشمو میکنم که قوانین اجتماعی رو رعایت کنم ، ساده ترین کاری که از دست من برمیاد ، هیچ وقت بخودم اجازه ندادم که تو صف جایی ، بقول بعضی ها زرنگی کنم ، و یا همیشه پشت چراغ قرمز مربوط به عابر پیاده انقدر وایستادم تا سبز بشه ، با وجود اینکه ۱۰ ها نفرو دیدم که از لای ماشین ها میرفتن.... کار دیگه ای از دست من برنمیاد..
اما من موافق نیستم. شما باید جایی که هستین رو پیدا کنین تا انگیزه براتون ایجاد بشه. قدیما، یه استادی داشتیم، میگفت انگیزه، فاصله ی بین جایی که هستیم، تا جایی که قراره باشیم هست. هر وقت انگیزه گم شد، یا نمیدونی کجا هستی، یا نمیدونی کجا باید باشی. شما که میدونی کجا باید باشیم. مثلا یه جایی به قول خودتون مثل ژاپن (ایده آل) یا اقلا هرچی باشیم، جهان سوم نباشیم... جایی هم که هستیم، کاملا مشخصه... راه که زیاده، پس انگیزه باید خیلی بیشتر باشه... بیشتر از ژاپنی ها یا...
حالا من میگم ما به عنوان فارغ التحصیل ها یا دانشجو ها یا حتی شهروندان، تک تک مسئولیم. چرا باید همش به اوضاع گلایه کنیم. این حرفای شما، تقریبا همش درسته. اما موضع ما باید سازنده باشه دوست من. نه مخرب. اینکه من حس میکنم برخی جلو شما جبهه گرفتن، نه به این دلیله که حرفتون ناحق باشه، بلکه به خاطر موضعتونه. شما باید مث اون شرکتی باشید که نقطه ضعف خودشو پیدا کرده و حالا باید برای رفعش تلاش کنه. نه اینکه بره بیرون و به مردم و رقباش و بعضاً سواستفاده گران، حرفاشو بزنه...
امیدوارم برای شروع، تند نرفته باشم
(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۸:۰۹ ب.ظ)mohammad_1366 نوشته شده توسط: بهیچ وجه سرویس کارکنان مایکروسافت نیست ، یه دانشجو ، سواد داره و در تمام سایتهای ممکن این عکسو دیده ....
البته اشاره نشده بود که برای چه مقطعی میتونه باشه...
دوست عزیزم قبل از اینکه جواب بدین سرچ کنین microsoft employees service bus !
. اینم نتایج:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمیباشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۸:۴۷ ب.ظ)Bache Mosbat نوشته شده توسط:من از چند تا سایت دیدم اگه فکر میکنید اشتباه میکنم ،چشم اون عکس سرویسو پاک میکنم ولی مشکل این چیزا نیست(28 اسفند ۱۳۹۰ ۰۸:۰۹ ب.ظ)mohammad_1366 نوشته شده توسط: بهیچ وجه سرویس کارکنان مایکروسافت نیست ، یه دانشجو ، سواد داره و در تمام سایتهای ممکن این عکسو دیده ....
البته اشاره نشده بود که برای چه مقطعی میتونه باشه...
دوست عزیزم قبل از اینکه جواب بدین سرچ کنین microsoft employees service bus !
اینم نتایج:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمیباشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
(۲۸ اسفند ۱۳۹۰ ۰۸:۵۱ ب.ظ)mohammad_1366 نوشته شده توسط: من از چند تا سایت دیدم اگه فکر میکنید اشتباه میکنم ،چشم اون عکس سرویسو پاک میکنم ولی مشکل این چیزا نیست
خودتون چی فکر می کنین؟ . اشتباهه یا نه؟ .
مسلمه مشکل این چیزا نیست.
بعضی ها راست میگن ... بابا دارن به آموزش کشور اهمیت میدن...
جا استادی های دانشگاه رو عوض کردن!
صندلی های شکسته رو تعمیر کردن...
تازه...اینا که چیزی نیست...واسمون تخته وایت برد گذاشتن تا گچی نشیم
...
به این میگن پیشرفت...!!!
...
بعد از گذشتن ۵ سال از دوران مدرسه هنوز احساس میکنم دانش آموزم...
یه وقتایی به جای دانشگاه خراب شده میگم مدرسه ی خراب شده...
خدایی چند نفر سر کلاس احساس میکنن دانشجو هستن...؟؟؟
من یه پیشنهاد دارم! (پای من ناخواسته به اینجا باز شدا. آخه توی صفحه اول سایت، اون بالا بود، ما هم اومدیم
)اینطور که به نظر میاد، اینجوری، بیشتر بین خود بچه های اینجا لج و لج بازی میشه و اونوقت یه تازه وارد مث من که نمیدونم چه خبره، فکر بد میکنه (البته من چون همیشه خوش بین هستم، میذارم به حساب حرفای دوستانه تون)
اما بیایین به دید یه مهندس نرم افزار به قضیه نیگاه کنین! (نمیدونم درست برداشت کردم یا نه. اما به نظر میاد اینجا سایت مهندسای نرم افزاره. آره؟)
مثلا اول نیازها رو ببینیم. بعد امکانات بالقوه رو. بعد هم امکان سنجی و...
ما که داریم میبینیم چی داره به سرمون میاد. تحریم ها، دشمنی های نهان و آشکار، حرفهای دشمن، کنایه ها... پس اقلا خومون نمک نپاشیم به زخممون.
(نمیدونم. شاید جای گفتن این حرف، اینجا نباشه. اما یه بزرگی میگفت: «امام زمان با دعای شیخ مفیدها و... نیومده. میخواد به دعای ما بیاد؟! اینکه دعا کنیم و بنالیم، کافیه؟ به نظرتون وقتش نرسیده که یه اقدام درستی برای این هدف انجام بدیم؟» )
خب. حالا با غر زدن، دردی دوا نمیشه. فقط بعضی از دوستای خوبمون، بهشون بر میخوره. حق هم دارن. چون به منم برخورد...
خب حالا حرفمو میگم...
خود ماها چقدر دنبال درستکار بودن بودیم؟ چقدر برای علم و پیشرفت درس خوندیم. شعار نمیدم. اما خداییش چندتاتون وقتی یه امتحان سخت و مهم دارین و استاد از کلاس میره بیرون، دست از پا خطا نمیکنین؟ بعضیا میگن این چیزا ربطی نداره. اما این ژاپنی ها، همین کارا رو هم میکنن. به اصولشون پایبندن. یه مثال دیگه رو دوست خوبمون، آقا محمد زدن(چراغ قرمز).
اگه یه استاد بگه یه کار پژوهشی انجام بدین که نمره نداره، چندنفرتون با شوق انجام میدین؟ اصلا بدون شوق؟ اصلا انجام میدین؟!
حالا یه چیز دیگه. اگه (به فرض محال و فقط برای مثال) گوگل بیاد بگه میخوام لیست سرچای هر نفر رو با اسمش منتشر کنم، چند نفرتون حاضرین هرچی رو توی عمرتون سرچ کردین، به همه بگین؟! خداییش. حالا که قرار نیست بگین. اما صادقانه به خودتون جواب بدین...
یه مثال دیگه. اگه بگن یه پروژه ملی داریم که برای شما نفعی نداره، اما برای آیندگان خیلی مهمه و شما میتونین انجامش بدین... چقدر حاضرین همکاری کنین؟
ببینین دوستای خوبم. این کشورهای پیشرفته مثل ژاپن (که من واقعا با وجودم تحسینشون میکنم) هیچی از ما بیشتر ندارن، جز اینکه از خودشون میگذرن، برای اهداف کشورشون...
خدایی، من و شما، با همین کارای کوچیک، جهش میکنیم...
من حرفم اینه که باید از خودمون شروع کنیم. کشور ما رو ۷۰ میلیون "خودمون" میسازه...