به اینکه چه فرقی بین منه با اونی که پشت میز نشسته؟ مطمئنا یه روزی اونم مثل من میرفته کار اداری انجام بده باهاش برخورد تندی کردن. چرا وقتی پشت اون لعنتی میشینیم فکر میکنیم الآن دیگه ما اربابشونیم. بعد واقعا خدا وکیلی چه فکری و با چه دیدی به اونی که از در تو میاد نگاه میکنه؟ مطمئنم اونم یه روزی از افرادی که باهاش اینطور برخورد کردن ناراحت شده پس چی شده به همون رفتار خودش مبتلا شده. با چه دیدی کارشون رو انتخاب کردن که حالا به اینجا رسیدن. چرا توی ادازات هر کسی زیر آب اون یکی رو میزنه تا شاید یه روزی بیاد بالاتر یعنی واقعا به این فکر نمیکنی به چه قیمتی به جایی که میخوای برسی؟ یا واقعا تو زندگیت اینا رو میخوای یه مشت فحشو نفرین برا خودت و خانوادت. این همه اخمو عصبانیتمون ماله چیه. خودم برای بعضیاش در حد فهم خودم به یه سری جوابهایی رسیدم ولی میخوام اول دید شما رو ببینم.
<<خدایا اگر منم قرار مثل اونا رفتار کنم کارگری رو ترجیح میدم اگرم نه بیکاری تو خونه و نگاه و حرفهای بقیه رو به جون میخرم. >>
به موفقیت تو کارم
به خودم..
به اینکه من چقدر ادم تنبلی هستم تنها چیزی که باعث میشه تا تلاش کنم اهداف خیلی بزرگ تخیلی هست وگرنه وقتی از پله ها بالا می رم می خوام خودما بکشم از تنبلی به خاطر همین زیاد خودما گول می زنم
به این که چه نیرویی باعث انفجار بزرگ شد دقیقا یک تریلیاردم ثانیه قبل از مهبانگ
آیا قدرت خدا بود و یا ذره بیش از حد چگال به نهایت فشردگیش رسید و برهمکنش رخ داد
واقعا برام مهمه
چون همین پاسخ میتونه من رو از اگنوستیک به اتئیست تبدیل کنه
اینجوری ۵۰% مشکلاتم حل میشه
از لحاظ درگیری ذهنی عرض می کنم
(۰۷ شهریور ۱۳۹۴ ۰۸:۵۶ ب.ظ)fatemesoleimani نوشته شده توسط: به اینکه من چقدر ادم تنبلی هستم تنها چیزی که باعث میشه تا تلاش کنم اهداف خیلی بزرگ تخیلی هست وگرنه وقتی از پله ها بالا می رم می خوام خودما بکشم از تنبلی به خاطر همین زیاد خودما گول می زنم
درود
انقدر انرژی منفی ای که ارسال میکنی آدمو آزاد میده که طرف مجبور به جواب دادن میشه
همه انسان ها به دلیل ماهیت مادی زندگی خاکی تنبل هستن
آدم ذاتا تن پرور و تنبله مگر اونجایی که مجبور شه یه کاری رو انجام بده
ضمنا متاسفانه در این زمینه کشورمون هم مقصره چون ایرانیها پس از آفریقایی ها و اعراب سومین ملت تنبل جهانن
به همین دلیل ما میریم و به موسسات مختلف پول میدیم تا به ما زور بگن و ما رو مجبور به درس خوندن کنن
یه همین راحتی
البته این یه بازیه برد - برده
این درد مشترک هممونه
تنها نیستی
نترس
ما باهاتیم
به اینکه هیچی تو دنیا بدتر از شک و دودلی نیست. نه میذاره کار درست رو انجام بدی نه کار اشتباه. فقط فرصت آدم رو میگیره
(۰۷ شهریور ۱۳۹۴ ۱۰:۱۴ ب.ظ)gubriyas نوشته شده توسط: به این که چه نیرویی باعث انفجار بزرگ شد دقیقا یک تریلیاردم ثانیه قبل از مهبانگسلام ،
آیا قدرت خدا بود و یا ذره بیش از حد چگال به نهایت فشردگیش رسید و برهمکنش رخ داد
واقعا برام مهمه
چون همین پاسخ میتونه من رو از اگنوستیک به اتئیست تبدیل کنه
اینجوری ۵۰% مشکلاتم حل میشه
از لحاظ درگیری ذهنی عرض می کنم
(۰۷ شهریور ۱۳۹۴ ۰۸:۵۶ ب.ظ)fatemesoleimani نوشته شده توسط: به اینکه من چقدر ادم تنبلی هستم تنها چیزی که باعث میشه تا تلاش کنم اهداف خیلی بزرگ تخیلی هست وگرنه وقتی از پله ها بالا می رم می خوام خودما بکشم از تنبلی به خاطر همین زیاد خودما گول می زنم
درود
انقدر انرژی منفی ای که ارسال میکنی آدمو آزاد میده که طرف مجبور به جواب دادن میشه
همه انسان ها به دلیل ماهیت مادی زندگی خاکی تنبل هستن
آدم ذاتا تن پرور و تنبله مگر اونجایی که مجبور شه یه کاری رو انجام بده
ضمنا متاسفانه در این زمینه کشورمون هم مقصره چون ایرانیها پس از آفریقایی ها و اعراب سومین ملت تنبل جهانن
به همین دلیل ما میریم و به موسسات مختلف پول میدیم تا به ما زور بگن و ما رو مجبور به درس خوندن کنن
یه همین راحتی
البته این یه بازیه برد - برده
این درد مشترک هممونه
تنها نیستی
نترس
ما باهاتیم
کنار انرژی منفی که ناخواسته به دوستان منتقل شد یه انرژی مثبت کوچیک هم بود مثلا به من اگه بگن تا اخر عمر با یه حقوق ثابت باید کار کنی و تکلیفم را بدونم اون کار را انجام نمیدم یعنی برام تلاش کردن برای به دست اوردن اهداف کوچیک ارزشی نداره و ترجیح می دم استراحت کنم ولی چون ذهنم
اهداف بزرگی دارم که اگه مدام بهشون فکر نکنم نمی تونم تلاش کنم و برای بدست اوردن اون انقدری تلاش می کنم که به اهداف کوچک هم می رسم که به این وضعیت عادت کردم و روزهایی که به اهدافم فکر نکنم نا خواسته اون روزم را بیهوده تلف می کنم
به این که آیا دارم کاری که دوست دارم رو انجام میدم و یا در توهم انجام حرکت مناسبم
اینکه آرزوهام تغییر کرده خوبه یا بده؟ الان فکرم اشتباهه یا قبلا اشتباه بوده؟
چیزایی که قبلا خیلی زیاد واسم مهم بود با تغییر محیط زندگیم دیگه هیچ ارزشی واسم ندارن. حتی با فکر کردن بهشونم حالم بد میشه. چیزایی که واسشون خیلی زحمت کشیدم و بهشونم رسیدم حالا دوست ندارم ادامشون بدم. از دنبال کردن کردن آرزوهای جدیدمم میترسم. نگرانم که نظرم بعدها در مورد اینها هم تغییر کنه. دوست دارم خود خدا بیاد بگه چیزایی که بهشون فکر میکنم درسته یا غلط. کاش میشد.
(۰۴ شهریور ۱۳۹۴ ۰۴:۳۸ ب.ظ)yagmur0022 نوشته شده توسط: به موفقیت تو کارم
به اینکه چرا یک پارتی در وزارت علوم، دانشگاه، ... نداریم
تگمیل ظرفیت و امید
به این فکر میکنم که چه آدم بی فکری ام!
در کنار بی فکری کلی مشغله دارم... مشغله های ذهنی ای که با بی فکری پیش میرن...!
حوصله هیچ کاری رو ندارم
به اینکه اصلا ارشد رو ول کنم به نظرم وقت تلف کنی است