اصغریم ای شیرین زبانیم ----------------------------- ای منیم روحیله روانیم

یات بالام ایله ایستیراحت ----------------------------- یات بالام ایله ایستیراحت

خسته سن باری گل ستانیم ------------------------- خسته سن باری گل ستانیم

آغلاما قربان او آخان گوزلریو --------------------------- آغلاما قربان او آخان گوزلریو

سینمه حسرتلی باخان گوزلریو ----------------------- سینمه حسرتلی باخان گوزلریو

بالام لای لای گلم لای لای

بالام لای لای گلم لای لای

اوت توتوپ یانرام بالام وای ----------------------- دردیوی قانرام بالام لای

ایسدیرم سسلییم ابوالفضل ----------------------- شرمیدن قالرام بالام لای

لای لای ای دردی آناسن دردسالان --------------- لای لای ای دردی آناسن درد سالان

لای لای ای حسرتی اورکلر ده قالان

لای لای ای حسرتی اورکلر ده قالان

بالام لای لای گلم لای لای

بالام لای لای گلم لای لای

آچمادن دیل غمین چوخ اولدی ----------------------- قلبیمه نیسگیلین اوخ اولدی

هر یری سودان اوتری گزدیم ----------------------- حیف اولان حاصیلیم یوخ اولدی

عف اله عف اله الریوی گر باغلامشام-------------- من ده تک سحرجان آغلامشام

بالام لای لای گلم لای لای

بالام لای لای گلم لای لای

رهی از نوای نایم بزن و هوای نایی
که دمی چو نی بنالم به نوای بی نوایی
*****
به همان فریب طفلی طلب جوانی از من
به چه جاهلی جدا شد که امان از این جدایی
*****
چه گلی که بر نگینش همه نقش بی نصیبی
چه دلی که بر جبینش همه داغ بی وفایی
*****
به طبابتی که داری بفرست درد عشقم
به علاج بی طبیبی و دوای بی دوایی
*****
به خلوص خلوت شب که برآر سر ز خوابم
به صفای اصفیاء و به ولای اولیایی
*****
در بارگاه نازم بگشا به رخ که آنجا
نه نیاز خودفروشی و نه نماز خودنمایی
*****
چه مقام کبریایی که فقیر خاکسارش
سر سروری برآرد به مقام کبریایی
*****
من اگر چه بندگی را به خدا رسانده باشم
همه بنده‌ام خدایا به تو می رسد خدایی
*****
به کمند خود که صید دل عاشقان مسکین
بنواز از آن اسیری برهان از این رهایی
*****
به ستاره ای سحر کن ره وادی شب من
که سپیده سر برآرم به دیار روشنایی
*****
به نوید آشنا و به صدای پای عاشق
در و دشت نینوا کن به نوای آشنایی
*****
به طواف کعبه سنگ محک ریاضتش بود
که جدا شدیم از هم من و زاهد ریایی
*****
بکشان به عاشقانت که کشی به جرم عشقم
مگرم نه وعده دادی که کشی و بر سر آیی
*****
غزل عراقی ای دل نه چنان دمی گرفته است
که تو دم زدن توانی دگر از غزل سرایی
*****
شب هجر بود و شمعم به زبان شعله می گفت
تو بسوز شهریارا که تو سازگار مایی

نمی‌دانم تو را در ابر دیدم یا کجا دیدم
به هر جایی که رو کردم فقط روی تو را دیدم

تو را در مثنوی، در نی، تو را در‌ های و هو، در هی
تو را در بند بند ناله‌های بی‌صدا دیدم

تو مانند ترنم، مثل گل، عین غزل بودی
تو را شکل توسل، مثل ندبه، چون دعا دیدم

دوباره لیلة القدر آمد و شوریدگی‌هایم
تب شعر و غزل گل کرد و شور نینوا دیدم

شب موییدن شب آمد و موییدن شاعر
شکستم در خودم از بس که باران بلا دیدم

صدایت کردم و آیینه‌ها تابید در چشمم
نگاهم را به دالان بهشتی تازه وا دیدم

نگاهم کردی و باران یک ریز غزل آمد
نگاهت کردم و رنگین کمانی از خدا دیدم

تو را در شمع‌ها، قندیل‌ها، در عود، در اسپند
دلم را پَرزنان در حلقه پروانه‌ها دیدم

تو را پیچیده در خون، در حریر ظهر عاشورا
تو را در واژه‌های سبز رنگ ربنا دیدم

تو را در آبشار وحی جبرائیل و میکائیل
تو را یک ظهر زخمی در زمین کربلا دیدم

تو را دیدم که می‌چرخید گردت خانه کعبه
خدا را در حرم گم کرده بودم، در شما دیدم

شبیه سایه تو کعبه دنبالت به راه افتاد
تو حج بودی، تو را هم مروه دیدم، هم صفا دیدم

شب تنهای عاشورا و اشباحی که گم گشتند
تو را در آن شب تاریک، «مصباح الهدی» دیدم

در اوج کبر و در اوج ریای شام ـ ‌ای کعبه ـ
تو را هم شانه و هم شان کوی کبریا دیدم

دمی که اسب‌ها بر پیکر تو تاخت آوردند
تو را‌ ای بی‌کفن، در کسوت آل عبا دیدم

دلیل مرتضی! شبه پیمبر! گریه زهرا(س)
تو را محکمترین تفسیر راز «انّما» دیدم

هجوم نیزه‌ها بود و قنوت مهربان تو
تو را در موج موج ربنا در «آتنا» دیدم

تو را دیدم که داری دست در دستان ابراهیم
تو را با داغ حیدر، کوچه کوچه، پا به پا دیدم

تو را هر روز با ‌اندوه ابراهیم، همسایه
تو را با حلق اسماعیل، هر شب همصدا دیدم

همان شب که سرت بر نیزه‌ها قرآن تلاوت کرد
تو را در دامن زهرا(س) و دوش مصطفی(ص) دیدم

تنور خولی و تنهایی خورشید در غربت
تو را در چاه حیدر همنوای مرتضی دیدم

سرت بر نیزه قرآن خواند و جبرائیل حیران ماند
و من از کربلا تا شام را غار حرا دیدم

به یحیی و سیاوش جلوه می‌بخشد گل خونت
تو را ‌ای صبح صادق با امام مجتبی(ع) دیدم

تو را دلتنگ در دلتنگی شامی غریبانه
تو را بی‌تاب در بی‌تابی طشت طلا دیدم

شکستم در قصیده، در غزل، ‌ای جان شور و شعر
تو را وقتی که در فریاد «ادرک یا اخا» دیدم

تمام راه را بر نیزه‌ها با پای سر رفتی
به غیرت پا به پای زینب کبری(س) تو را دیدم

دل و دست از پلیدی‌های این دنیا شبی شستم
که خونت را حنای دست مشتی بی حیا دیدم

چنان فواره زد خون تو تا منظومه‎ی شمسی
که از خورشید هم خون رشیدت را فرا دیدم

مصیبت ماند و حیرت ماند و غربت ماند و عشق تو
ولا را در بلا جستم، بلا را در ولا دیدم

تصور از تفکر ماند و خون تو تداوم یافت
تو را خون خدا، خون خدا، خون خدا دیدم

از عرش‌، از میان حسینیهء خدا
آمد صدای نالهء « حی علی العزاء »

جمع ملائکه همه گریان شدند و بعد
گفتند تسلیت همه بر ساحت خدا

جبریل بال خدمت خود را گشود و گفت:
" یا رب اجازه هست‌، شوم فرش این عزا "

آدم ز جنت آمد و ناله کنان نشست
در بزم استجابت بی قید هر دعا

او که هزار بار به گریه نشسته بود
یک یا حسین گفت و همان لحظه شد به پا

آری تمام رحمت خود را خدا گرفت
گسترد بر مُحرم این اشک و گریه ها

آن گاه گفت روضه بخوان « ایها الرسول »
جانم فدای تشنه لب دشت کربلا

روضه تمام گشت ولی مادری هنوز
آید صدای گریه اش از بین روضه ها

آب را گل نکنید

آب را گل نکنید . . .