معمولاً پیدا کردن دادههای پر استفاده قبل از اجرای واقعی یک برنامه مشکل و حتی غیر ممکن میباشد. این
مسأله فهمیدن اینکه چه داده هایی را باید در داخل حافظه نهان کوچک و سریع قرار داد مشکل مینماید.
اما در عمل برنامه ها دارای رفتار محلیت میباشند که حافظه نهان میتواند از آن استفاده نماید.
اصل محلیت زمانی (temporal locality)میگوید که وقتی یک برنامه به یک آدرس حافظه مراجعه میکند، به احتمال زیاد آن برنامه به همان آدرس مجدداً مراجعه خواهد نمود.
اصل محلیت مکانی (spatial locality)میگوید که اگر یک برنامه به یک آدرس حافظه مراجعه می کند،به احتمال زیاد آن برنامه به آدرسهای نزدیک آن آدرس نیز مراجعه خواهد نمود.

فک نمیکنم ارتباط مستقیم با چند سطجی داشته باشه البته خوب خیلی چند سطحی رو نمیدونم ولی همینکه بحث حافظه مجازی میاد ارتباط داره دیگ.همون توضیح هایی که دادی