تالار گفتمان مانشت

یاد آن جانباز به خیر

داستان کاریکاتورهای روزنامه دانمارکی علیه پیامبر اسلام را که فراموش نکرده اید. همه معترضان می شکستند، می سوزاندند، پاره می کردند، فحش می دادند، تحریم می کردند، فریاد می زدند و بر سر و سینه می کوبیدند. اما یک جانباز در تهران کاری کرد که من یکی به مسلمانی ام افتخار کردم ... در آن رونقی بازار زدن و شکستن و خرد کردن و تحریم کردن، یک جانباز در تهران رفت روبروی سفارت دانمارک یک سکو گذاشت. بعد رفت بالای آن. او هنر نقاشی و رنگ و بومش را هم با خودش برده بود. او می توانست پرچم آتش گرفته دانمارک را نقاشی کند یا هر نقاشی لبریز از خشم و نفرت را. اما او همه هنرش را ریخت روی بوم و زیباترین تصویر را از حضرت مریم ترسیم کرد. او با مهربانی تمام ظرفیت یک مسلمان را به رخ همه کشید. او ثابت کرد اعتراض فقط در شکستن و آتش زدن نیست. خلق زیبایی می تواند نماد یک اعتراض باشد.
[attachment=5128]

من هم دقیقا همین طورم

یه چیزی رو ما باید قبول کنیم...اونهم اینه که ما هم عین همه انسانهای دیگه پر از عیب و ایرادیم...یه سری هاش رو خودمون میدونیم و فکر میکنیم که این خصوصیت یه جزئی از شخصیتمونه و قصد تغییر دادنشو هم نداریم...اما یه سری عیوب دیگه هستن که گاها خودمون ازش اطلاع نداریم..خیلی خوبه که دیگران بگن اینارو به ما...البته یه سری انتقاد ها هستن که بیشتر شخصیت آدم رو زیر سوال میبرن تا اینکه بخوان اصلاحی در رفتار فرد داشته باشن..اما چرا اینقد ناراحت میشید؟؟ یه بار بشینید با خودتون فکر کنید..ببینید چه چیزهایی رو دوست دارید درمورد خودتون عوض کنید..بعدا اگه از دیگران هم اون حرفهارو شنیدید..می فهمید که خیلیاشون هم صلاح آدم رو میخوان..

(25 خرداد 1391 06:14 ب.ظ)bahari1 نوشته شده توسط: [ -> ](داخل پرانتز بگم شاید علت اصلی اینکه میگم به شدت بهم میریزم اینه که اصلا دوست ندارم از کسی انتقاد کنم خیلی خیلی کم پیش اومده این کارا بکنم مگه این که طرف مقابل شروع کننده باشه که من معمولا عصبانی میشم و به قصد تلافی این کارا میکنم وگرنه اگه خودم بخوام از کسی انتقاد کنم خیلی خیلی ملاحظه کارانه این کارا انجام میدم )

به نظر من به این خاطر هست که خودتون خیلی ملاحظه دیگران را میکنید و حواستون به خیلی ریزه کاریها و جزئیات هست
ولی این دقت بیش از حد و رعایت بیش از حد یکم سخت و تحملش سخته . نه اینکه کم ملاحظه و بی خیال بشید بلکه خودتون را کمتر در عذاب وجدان قرار بدید و کمتر به خودتون تلقین کنید که "اگر ناراحت شد چی" یا "اگر این کار را کنم ممکنه ناراحت بشه".زیاد به این"ممکنه" یا "شاید" و ... سخت نگیرید
راحت تر باشید ، در عوض در حین اینکه با کسی دوست هستید ، اگر کسی ناراحت شد از دستتون خیلی راحت اشتباهتون را بپذیرید و معذرت خواهی کنید و ازش دلجویی کنید.
اشتباه را همه میکنند.
در مورد تلافی هم به نظرم بخشش بیشتر باعث میشه خودمون را حت بشیم . بخشش سخت هست ولی اگر آدم کم کم این را برای خودش جا بندازه از لحاظ روحی راحت تره . درعوض میتونه به کسی که ناراحتش کرده گله و ناراحتیش را ابراز بکنه و انتظارش را بگه .
به نظر من فقط در موارد کمی لازمه که آدم در مقام تلافی بر بیاد و یا انتقام بگیره .
خودم هم خیلی ناراحت شدم وخیلیهادر حقم بی انصافی کردند ولی به همین نتایج بالا که گفتم رسیدم و بهشون ایمان دارم .

(25 خرداد 1391 10:30 ب.ظ)bahari1 نوشته شده توسط: [ -> ]

(25 خرداد 1391 09:33 ب.ظ)fatima1537 نوشته شده توسط: [ -> ]در مورد تلافی هم به نظرم بخشش بیشتر باعث میشه خودمون را حت بشیم . بخشش سخت هست ولی اگر آدم کم کم این را برای خودش جا بندازه از لحاظ روحی راحت تره . درعوض میتونه به کسی که ناراحتش کرده گله و ناراحتیش را ابراز بکنه و انتظارش را بگه .
به نظر من فقط در موارد کمی لازمه که آدم در مقام تلافی بر بیاد و یا انتقام بگیره .
خودم هم خیلی ناراحت شدم وخیلیهادر حقم بی انصافی کردند ولی به همین نتایج بالا که گفتم رسیدم و بهشون ایمان دارم .

حرفاتون خیلی خوبه ولی من آدم کینه ای هستم(میدونم خیلی بده ولی هستم ) نمیتونم راحت دیگران را ببخشم البته این که میگم واقعا در مورد ایراد گرفتن های الکی و بی جاست (مثلا اگه مامانم یه انتقاد ازم بکنه دیگه اینطور نیست از دست ایشونم ناراحت بشم ) کلا ادم حساسیم خیلی زود حرف دیگران روم تاثیر منفی میذاره (من فقط منفیا را جذب میکنم ) و توی دلم میمونه و خیلی عذابم میده.مثلا الان دو سال از یکی از همین رفتارای یه دوست تو دلم مونده با اینکه دوساله ندیدمش ولی هنوز از دستش ناراحتم . و اینکه من اینقدر زود از دست دیگران ناراحت میشم و تو دلم میمونه بدترین رنجی هست که تو زندگی میکشم .(البته این که میگم تلافی واقعا اینطور نیست خیلی دلم میخواد تلافی کنم ولی ۹۰ درصد مواقع نمیتونم ).
در مورد بخشیدن هم باید بگم بعضی وقتا خیلی سعی کردم به خاطر خودم و اعصاب داغونمم که شد دل بخششا داشته باشم ولی نمیتونم .

در مورد اینکه می گین کینه ای هستید می خوام یه راهکار بدم!
من یه فلسفه برای بخشیدن بقیه دارم!شاید به دردتون بخوره!
من همیشه وقتی از دست کسی ناراحت می شم (اگر کاری کرده باشه که نیاز باشه من ببخشمش) به خودم می گم :آهااااای مسافر کوچولو خجالت بکش!تو با این همه گناه ریز و درشت چطور توقع داری خدا ببخشتت وقتی خودت نمی تونی به خاطر یه اشتباه کوچیک بنده اش و ببخشی؟هااااا؟؟؟؟؟
بعد خیلی راحت تو دلم می بخشمش.
در مورد انتقاد هم اگر به انتقاد به عنوان یه پله نگاه کنیم که ما رو می بره به سمت بهتر شدن دیگه ازش ناراحت نمی شیم!(البته انتقاد هایی که از روی غرض نباشه) هر چند اگر از روی غرض هم باشه بهتره ناراحت نشید تا طرف به اون قصدی که داشته نرسه!

(26 خرداد 1391 01:18 ب.ظ)mosaferkuchulu نوشته شده توسط: [ -> ]آهااااای مسافر کوچولو

دقت کنید که ایشون خودشون رو با نام کاربری خطاب میکنن!

انتقاد از استاد
تقریبا یک جلسه مونده بود این ترم تموم بشه استاد سر کلاس گفت بچه ها هر چی انتقاد از من دارید بگید. البته بعضی از دوستان از شیوه درس دادن ایشون ایراد میگرفتن و عده ای هم تا اونجا پیش رفتن که ادعا میکردن استاد هیچی بلد نیست و بخاطر همین از روی کتاب درس میده(البته به شخصه احترام خاصی برای استاد قائل بودم ایشون تجربه های زیادی رو بهم یاد دادن)
خلاصه هر کی چیزی نوشت، یه نفر برگشت نوشت تو عقده ای هستی و x رو از y تشخیص نمیدی و این جور حرفا که استاد هم حسابی بهم ریخت.
خیلی ناراحت شدم و شاید اگر منم تو اون شرایط بودم با اینکه خیلی انتقاد پذیرم(شاید رو من خنثی هست و انتقاد تاثیری نداره) بهم میریختم.
یعنی شما یک ترم با ۳۰ تا دانشجو مغزتو پیاده کنی بهشون درس بدی اونم برنامه نویسی که فردا از در دانشگاه رفتن بیرون واسه خودشون کسی بشن و حالا برگردن بهت بگن تو عقده ای هستی و سواد نداری
به نظرم نباید از کسی که علمشو داره در اختیارت میزاره انتقاد تند کنی که این توهین بود
به کسی که از علم می آموزید احترام بگذارید

(26 خرداد 1391 01:18 ب.ظ)mosaferkuchulu نوشته شده توسط: [ -> ]به خودم می گم :آهااااای مسافر کوچولو خجالت بکش!تو با این همه گناه ریز و درشت چطور توقع داری خدا ببخشتت وقتی خودت نمی تونی به خاطر یه اشتباه کوچیک بنده اش و ببخشی؟هااااا؟؟؟؟؟
بعد خیلی راحت تو دلم می بخشمش.

من فکر می کردم مسافر کوچولو یک اسم مستعار هست ... شایید اینقدر بهش عادت کردین که خودتان را به این اسم می شناسین

بله دیگه از بس بهم اینجا گفتن مسافر کوچولو منم با این اسم عادت کردم هی وجدانم مسافر کوچولو صدام می کنه

ممنون از هما خانوم و همه بچه هایی که تو این بحث شرکت کردن.
بعد از مدتها یه بحث مفید و منطقی تو مانشت دیدیم.

(25 خرداد 1391 10:30 ب.ظ)bahari1 نوشته شده توسط: [ -> ]

(25 خرداد 1391 09:33 ب.ظ)fatima1537 نوشته شده توسط: [ -> ]در مورد تلافی هم به نظرم بخشش بیشتر باعث میشه خودمون را حت بشیم . بخشش سخت هست ولی اگر آدم کم کم این را برای خودش جا بندازه از لحاظ روحی راحت تره . درعوض میتونه به کسی که ناراحتش کرده گله و ناراحتیش را ابراز بکنه و انتظارش را بگه .
به نظر من فقط در موارد کمی لازمه که آدم در مقام تلافی بر بیاد و یا انتقام بگیره .
خودم هم خیلی ناراحت شدم وخیلیهادر حقم بی انصافی کردند ولی به همین نتایج بالا که گفتم رسیدم و بهشون ایمان دارم .

حرفاتون خیلی خوبه ولی من آدم کینه ای هستم(میدونم خیلی بده ولی هستم ) نمیتونم راحت دیگران را ببخشم البته این که میگم واقعا در مورد ایراد گرفتن های الکی و بی جاست (مثلا اگه مامانم یه انتقاد ازم بکنه دیگه اینطور نیست از دست ایشونم ناراحت بشم ) کلا ادم حساسیم خیلی زود حرف دیگران روم تاثیر منفی میذاره (من فقط منفیا را جذب میکنم ) و توی دلم میمونه و خیلی عذابم میده.مثلا الان دو سال از یکی از همین رفتارای یه دوست تو دلم مونده با اینکه دوساله ندیدمش ولی هنوز از دستش ناراحتم . و اینکه من اینقدر زود از دست دیگران ناراحت میشم و تو دلم میمونه بدترین رنجی هست که تو زندگی میکشم .(البته این که میگم تلافی واقعا اینطور نیست خیلی دلم میخواد تلافی کنم ولی ۹۰ درصد مواقع نمیتونم ).
در مورد بخشیدن هم باید بگم بعضی وقتا خیلی سعی کردم به خاطر خودم و اعصاب داغونمم که شد دل بخششا داشته باشم ولی نمیتونم .

من هم میخوام اعتراف کنم
منم بسیار ادم کینه ای هستم اما بدترین قسمت ماجرا اینه که از این رفتار خودم راضیم
با اینکه رنجشو بیشتر خودم میکشم تا بقیه
خدا بهم رحم کرده حافظه ضعیفی دارم خیلی چیزا یادم نمیمونه اما همون رفتارهایی که یادم میمونه هم خیلی روی ارتباطم با دیگران تاثیر بدی میذاره

خوشبحال اونایی که میتونن ادما رو راحت ببخشن
امیدوارم من هم به اونجا برسم

هیچ آدمی بدون عیب ونقص نیست و همه ما یه عیب های داریم ومعمولا خودمون هم ازشون خبر داریم ولی گاهی زیر بار نمیریم وقتی هم یکی میگه عصبانی میشیم.البته همه انتقادا درست نیست واقعا بعضیاش مثل انتقادای شما از روی تلافیه اما وقتی چند نفر ازتون یه انتقاد میکنن احتمال زیاد درسته.انتقادایی که تو بحث دعوا میشه ودر حالت عصبانیت معمولا واقعی نیستن اما وقتی از دوستات میخوایی عیبتو بدون رودرواسی بگن و قول بدی که ناراحت نشی اون موقع واقعیت رو میشنوی من خیلی وقتا شده از دوستام بپرسم من چه عیبی دارم همه هم جوابای مشابه دادن یکم ناراحت شدم ولی دیدم واقعیته سعی کردم برطرفش کنم که کار آسونی هم نیست از دیگران هم راحت انتقاد میکنم سی میکنم جوری حرفمو بزنم که طرفم ناراحت نشه.شما هم همین که اینجا میگی جنبه انتقاد ندارم خودت اشکال کارتو قبول کردی پس از خیلی ها جلوتری که که میگن ما خیلی جنبه انتقاد داریم اما همینکه ازشون یه اشکال میگیری سری جبهه میگیرن

---

در مورد کینه ای بودن من وقتی از کسی ناراحتم تا زمانی که به طرفم نگم واقعا تو دلم میمونه ونمیتونم فراموش کنم اما همین که باش حرف میزنم وبهش میگم دیگه فراموش میکنم از هر کسی که ناراحتیت بهترین کار اینکه خیلی زود به خود شخص بگی گاهی ما انقد از یه نفر ناراحتیم میریم ملتو خبر دار میکنیم که فلانی این کارو کرد و...ولی به اصل کاری نمیگیم این باعث میشه فراموش نکنیم