تالار گفتمان مانشت

این روزا هرجا که می‌شینی اکثر افراد از وضع موجود ناراضی‌ اند و وقتی علت این موضوع رو میپرسی معمولاً متوجه میشی که سهم بعضی رفتارهای اجتماعی مردم در ایجاد این نارضایتی، کمتر از سهم مسائل سیاسی و اقتصادی نیست! حتی وقتی پای صحبت مهاجرین از ایران می شینی، خیلی از اونها علت ترک کشور رو رفتار آزاردهندۀ مردم در هنگام رانندگی، در ادارات، خیابانها و یا حتی در محافل خودمونی می دونند. از طرفی حتی اگر عامل بسیاری از مشکلات مردم رو تصمیم‌های دولت بدونیم، به تاثیر متقابل مردم بر دولت هم باید توجه کنیم! یعنی همونطور که عملکرد نظام سیاسی یک کشور بر رفتار مردم تأثیرگذاره، نمیشه سهم کردار و پندار مردم رو هم در نحوۀ حکمرانی حاکمان انکار کرد. ما تقریبا همۀ نقش تعیین کننده در کیفیت زندگی اجتماعی‌ مون رو برای حکومت قائلیم اما واقعیت اینه که بخش زیادی از مشکلات امروز جامعۀ ما، فارغ از مسائل دیگه، نتیجۀ مستقیم رفتار خودِ ماست!

واقعیت اینه که ما اونطور که باید، از آداب زندگی اجتماعی در کنار هم آگاه نیستیم، یا حتی اگه آگاه هم باشیم چندان بهشون عمل نمی‌کنیم. ما از اوضاع جامعه ناراضی‌ ایم و می‌خواهیم زندگی جمعی بهتری داشته باشیم، اما به این نکته بی‌ توجهیم که تا وقتی سهم خودمون رو در ایجاد نابسامانی‌ها نپذیریم، نمی‌تونیم انتظار هیچ بهبودی در اوضاع جامعه رو داشته باشیم. واقعاً ما تا کی می‌خواهیم نسبت به جامعه بی‌ تفاوت بمونیم و فقط به غر‌‌زدن در تاکسی، مغازه، جمع‌های خودمونی، فیسبوک و ... اکتفا کنیم؟ و تا کی منکرِ سهم خودمون در ایجاد مشکلات بشیم و در رفتار خودمون هم هیچ تغییری ایجاد نکنیم و فقط منتظر تغییر رفتار دیگران بمونیم؟ درسته که در حال حاضر مشکلات زیادی گریبان‌گیر جامعۀ ایرانی شده، اما به نظر می‌رسه که ما می‌تونیم با وجود مسائل و معضلات فعلی، در همین جامعه، کمی بهتر زندگی کنیم. به شرطی که در "نخستین گام" بپذیریم که بسیاری از مشکلات امروز جامعۀ ما نتیجۀ مستقیم و طبیعی رفتار خود ماست و در «گام دوم»، همت کنیم و دست به اقدام بزنیم؛ منتظر دیگران نمونیم و از اصلاح سهم‌ خودمون در مشکلات شروع کنیم.



هر یک از ما به تنهایی، می‌تونیم فارغ از رفتار دیگران، شروع کنیم به رعایت قوانین در هنگام رانندگی؛ یا به عنوان یه مثال دیگه، اگه ما تصمیم بگیریم از این به بعد، موقع ورود به آسانسور، تاکسی یا مغازه، یه احوال‌پرسی بی‌اغراق بکنیم و هنگام خروج هم یه جملۀ مثبت بگیم مثل اینکه: "روز خوبی داشته باشین"، همین تصمیم ساده و بی‌هزینه می‌تونه فضای خشک و پرتنش جامعه رو برای لحظاتی تلطیف کنه؛ یا اگه در جمع‌های دوستانه‌مون، تصمیم بگیریم برای رایج کردن یا اصطلاحاً مد کردن پدیده‌های خوب و مؤثر، مثل استفاده از دوچرخه، این کار غیر از ترویج روحیۀ ورزش کردن، به کم کردن بار ترافیک هم تا حدودی کمک می‌کنه!

خلاصۀ کلام اینکه، این "ما" هستیم که انتخاب می‌کنیم تا زمانیکه در این سرزمین زندگی می‌کنیم، اون رو تبدیل به جهنمی کنیم که از زندگی در اون ناراضی باشیم و عذاب بکشیم یا با ایجاد تغییرات کوچک و عملی در رفتار خودمون و جمع‌های دوستانه‌مون، باعث زنجیره‌ای از تغییرات ریشه‌ای در جامعه بشیم. با باور به اینکه ما یک "کل" هستیم که در کنار هم زندگی می‌کنیم و جامعۀ اطرافمون به دست تک‌ تک ما شکل میگیره. تهران، تبریز، شیراز و... شهرهای ما هستن و ایران، وطن ما؛ ایمان بیاریم که این آب و خاک، سزاوار وضعی به مراتب بهتر از این هست و تحقق این رویا دور از ذهن نیست، اگه با کمی همت، فاصله‌ها رو کم کنیم، توانایی‌ هامون رو دست کم نگیریم و دست به‌ کار شیم... و اگه ما، "ما" بشیم!

گزیده ای از صفحه "تحقق یک رویا"

از ماست که بر ماست

آره دوست عزیز درسته ، واسه همیناست که ما پیشرفت نمیکنیم و گرنه ما باید الان یه کشور کاملا پیشرفته بودیم ، اینقد خودمونو درگیر جزییات دیگران میکنیم و اصلا خودمونو ایرانی نمیدونیم فقط از بقیه ی ایرانی ها یه سری انتظارات داریم که اونم تا خودمون بسم الله نگیم نمیشه .

واقعا دیگه بسه!!!!!!!

سلام دوستان
ممنون از ایجاد چنین موضوعی. میشود گفت با اجرای یک اصل ریشه همه این مشکلات خشکانده خواهد شد آن اصل هم "احترام به حقوق دیگران" است.
اگر بدانیم داشتن آسایش حق هر کس است حتی اگر دشمن ما باشد دیگر در خیابان یا آپارتمان سر و صدای بی مورد راه نمی اندازیم.
اگر بدانیم حرکت ماشین بین خطوط خیابان و رعایت سایر قوانین رانندگی غیر از یک الزام در واقع احترام به حقوق دیگران است و در صورت رعایت نکردن ما خودمان را مدیون دیگران میکنیم و باید یک روزی پاسخگو باشیم آنوقت در نحوه رانندگیمان تجدید نظر میکنیم.

و بسیاری اگرهای دیگر. با شما موافقم ما باید از خودمان شروع کنیم و اگر این کار را نکنیم یا به تعویق بیندازیم قطعا پشیمان خواهیم شد.

یک توصیه: تو رقابت و کار جلوی دوستان یا هموطنان سنگ اندازی نکنیم بلکه کاری کنیم از انها جلو بیافتیم، نه که کاری کنیم که آنها از ما جلو نیافتند (مانع پیشرفت آنها بشیم) با این کار (سنگ اندازی) علاوه بر اینکه جلوی پیشرفت هموطنمون را می گیریم جلوی پیشرفت خودمان را هم می گیریم.

تو این سایت راه آب و چاه در کنکور توسط خود کنکوری ها به رقیب هایشان گفته میشه که باعث خوشحالیه!! با این کار سواد همه ی اعضای سایت و در نتیجه سطح سواد کشورمون بالا میره .
رمز موفقیت بروسلی هم همین بود بدون منت فن می آموخت و فن هم یاد می گرفت. ولی متاسفانه در زنگی روزمره خیلی ها هستند جلوی پیشرفت برادر خودشون را هم می گیرند تا برسه به دیگران .......

آقا مشکل ما از بنیاده !!!!

به نام خدا

إن الله لا یغیر ما بقوم حتى یغیروا ما بأنفسهم

هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی

از ماست که بر ماست

ووو...

خوب سال های ساله که ما این جملات رو می شنویم!فکر کنم فقط هم می شنویم!بین شنیدن و گوش دادن تفاوت وجود داره!

دوستمون Avicenna از واقعیت های موجود در جامعه گفتند که انکارپذیر نیست.به علت اصلی بوجود آمدنش هم اشاره کردندکه واقعا به نظر من درست و صحیح بود.

به نظر من دنبال مقصر گشتن کای رو دوا نمیکنه!فقط حرف و حدیث و بحث و مجادله پیش میاره.

به جای این پیشنهادهایی از جنس پیشنهاد جناب Avicenna فکر میکنم موثر تر باشه.

و پیشنهاد من اینه که کارهایی از جنس پیشنهاد جناب Avicenna رو ماهایی که دانشجوییم شروع کنیم!

مثلا همین سلام کردن با روی باز و خداحافظی با روی گشاده!و آرزوی روز خوب داشتن!به نظرم باید از این چیزای کوچیک و مهم شروع کرد.همه مون می دونیم چقدر پیامبر و امامان به روی خوش سفاش کردن!اصلا نمی خوام بحث رو دینی کنم.

تصورش رو بکنید!چندسال دیگه!هرکسی قدم به محیط دانشگاه بزاره خوش رو میشه!همه جامعه دانشجوها رو انسان های خوش رو می شناسن!محیط دانشگاه منبع خوش رفتاریه!واقعا زیباست!

فقط کافیه از فردا هرکدوممون برای خودمون همچین تصمیمی بگیریم فارغ از اینکه بقیه چی میگن و چه میکنن!

ما ایم و نوای خو ش نوایی.بسم ا... اگه همراه مایی

(10 شهریور 1391 11:26 ب.ظ)M.Amin.M نوشته شده توسط: [ -> ]شما خودتونو با کشور های خارجی مقایسه می کنین درحالی که حقوق پایه اون کشور با کشور ما زمین تا آسمون اختلافه.چرا مردم کشورهای دیگه اینقد به قول خودتون فرهنگشون بالاست؟؟؟؟واقعا چرا؟؟؟؟

درسته اما همون مردم اون کشور ها با همه در آمدشون درست مصرف میکنن. اونا قدر همه چیز رو میدونن. بجز اشراف زاد هاشون که ما تو فیلما میبینیم بقیه زندگی اونقدر آسونیم ندارن. خوبه آدم واسه بهتر شدن سعی کنه اما توهم اینه که بقیه کشورا خوبن ما بدیم اصلا خوب نیست.
اونا مثل ما برنج درست نمیکنن بیشترشو بریزن بره، بعد بگن ما بدبختیم. ما باید شروع کنیم به منقلب شدن. باید صرفه جویی رو یاد بگیریم. دزد همه جا هست، واقعیت اینه که مقام وسوسه انگیزه و این دزدیا خیلی جاها معمولین، پس بیاید بجای اینکه از اوضاع گله کنیم، کمک کنیم.
همون برنجی که ما خیلی راحت دور میریزیم میتونه شام یه بچه فقیر باشه ، فرهنگ بالا یعنی اینکه به فکر دیگرانم باشیم.

دیگه بسه !!! منفی دادن الکی هم دیگه بسه.

منظور این بحث در اینجا صد در صد اجتماعی - اخلاقی هست، خواهشا سیاسی اش نکنید! من میدونم علت این منفی ها و اعتراضات، پاراگراف اول این نوشته هست، مشکلی هم نیست، بالاخره ابزار رو برای استفاده گذاشتند. ولی خواهشا هرچی دوست دارید منفی بدید ولی در عین حال نظرات و اختلافاتتون رو تو دلتون نگه ندارید! یکی از ویژگی های افراد تحصیلکرده اینه که برای موافقت یا مخالفت خودشون حتما دلیل و اثباتی دارند.

اون ویدئو رو دیدید؟ یکی از آفت های اخلاقی ای که توش اشاره شد، سطحی نگری بود!
ببینید دوستان عزیز من اصلا فکر نمیکردم چنین بحث هایی بشه که مثلا بخوام جوابی بدم، یعنی فکر میکردم مفهوم اصلی رو رسوندم! به قول عادل میتونم سرمو بکوبم به این میز؟! آخه عزیز من صحبت این متن فراتر از مسائل اقتصادی و... اینهاست! وگرنه در صحت این مشکلات اقتصادی که هیچ حرفی نیست و هر روز داریم با چشم های خودمون می بینیم! اصلا بخش عمده ای از مشکلات و انحرافات هر جامعه ای با فقر شروع میشه و ای کاش آثار منفی اش فقط جسمی بود، که روی تفکرات و اعتقادات و اخلاق هم هست! ولی صحبت سر یکسری از رفتارهای نادرست هست که میتونیم حتی در حد و اندازه های کم بهترشون کنیم و تاثیرش رو تو زندگی خودمون و دیگران ببینیم. بابا یه مقداری هم برای خودمون سهم قائل باشیم، چرا همه رو میندازیم تقصیر دیگران؟ یکی از دوستان بالا گفتند ۱۰ درصد این حرف ها رو قبول دارم! عالیه! ۱۰ درصد قبول داشته باشین و فقط به ۲ درصدش عمل کنید! همین هم کافیه برای شروع یک حرکت؛

دوستان همونطور که می دونید بحث سیاسی ممنوعه. امیدواریم که رعایت بشه!!
البته ایجاد کننده تاپیک هدفشون رو گفتند. ان شالله که در چارچوب صحبت بشه.

قربون شکل ماهت برم. نمیشه. یا اصلا همچنین تاپیکی نباید ایجاد بشه یا بسته شه فقط همه نقطه نظر دوستمون رو ببینن کسی نتونه جواب بده یا اینکه بشه راحت بحث کرد دیگه. مثل اینکه دلایل ضعف فوتبال رو بخوایم بگیم و بعد بگیم از مدیریت کسی حرف نزنه . خب دلیلش همونه عزیز من . اگر به عنوان مثال دستهایی پشت پرده باشه که شما درکنکور قبول نشی حالا بیا هی بررسی کن چه اشکالی در روش خواندنت وجود داشته چون میخوای به سازمان سنجش انگی نچسبونی.

البته بنده واقفم که شما ا زمنظر مشکلات سایت داری می گی چه بسا با بحثها موافق هم باشی اما خب اینجور بحثها اگر هم قراره بشه ، این نکات رو هم به ناچار می طلبه دیگه.

همونطور که دوستان می دونن اگه بحث از چارچوب سایت خارج بشه ! برخورد می شه.
ضمن این که به نظرم نقش هر یک از عومل رو می شه مجزا هم در نظر گرفت! ببینید این که در فلان کشور مردمش هیچ وقت چراغ قرمز رو تحت هیچ شرایط رد نمی کنن به دولت و وضع اقتصادی و .. ربطی نداره فرهنگشون ایجاد می کنه به این بارو رسیدن که کار غلط غلطه! چه کسی تذکر بده چه نده! باید به این باور رسید که برخی کارهای غلط غلطه! طرف یه کار غلط رو انجام میده بعد بچش همون رو تکرار می کنه و به عنوان فرهنگ جا می افته! چیزی که من از ارسال اول تاپیک متوجه شدم امثال این موارده!

این که ما بیشترین امار تصادف رو در دنیا داریم و حتی چند برابر تمامی کشورها! درسته که جاده خرابه ماشین استاندارد نیست و ... ولی نقش افراد هیچی نیست! در همه این موارد نقش افراد می تونه کمی از مشکلات کم کنه! کسی منکر تاثیر عومال مختلف در یه مساله نیست ولی گاهی بهتر کردن هر کدوم از موارد می تونه به بهتر شدن مساله کمک کنه!

من نمی خواستم بحث کنم.فقط اونچه رو که از ارسال اول متوجه شدم بیان کردم همین.

عجب دیدگاهی بعضی ها دارند! بحث کردن در اینجا که خوبه حتی حضوری هم با این افراد بی فایده هست/ فقط یه جمله در مورد تلویزیون که یکی از دوستان گفته بگم. بروید بگردید ببینید محمد مرسی در اجلاس سران حرفی در مورد بحرین زد یا نه؟ همین بس در مورد امانت داری رسانه ملی!
دوستانی که نظر مخالف با امریکا دارند و حامی خودشون رو روسیه یا چین می دونند فقط یه سوال می کنم بجث سیاسی هم لازم نیست یا این سوال جواب داره یا نه دیگه بحثی نیست.
سوال: یک کشور از میان حدود ۲۰۴ کشور دنیا مثال بزنید که هم پیمان روسیه بوده و الان یک کشور صنعتی هست. مثل کره جنوبی یا ژاپن که هم پیمان غرب هستند شما یه مثال برای اون طرف بزن اگه پیدا کردی من همه دیدگاه خودم رو فرمت می کنم!