هوای حسین،هوای حرم
هوای شب جمعه زد به سرم

روانه شوم به سوی ضریح
بگیری اگر زیر بال و پرم

به زیر علم،قدم به قدم
روانه شدم رو به سوی حرم

بدون حسین بدون جنون
خدا چه شود آخر عاقبتم

حسین مولا،حسین مولا

بده صدقه به راه خدا
بده شب جمعه تو کرببلا

نفس نزنم نفس نکشم
بدون تو یا سید الشهداء

لباس غمت به قامت من
صدا زدن تو عبادت من

اگر بشود به لطف شما
زیارت شش گوشه قسمت من

حسین آقام،حسین آقام

دلم زغمت شکسته شده
زدوری تو زار و خسته شده

که رشته ی دل ز روز ازل
به پای ضریح تو بسته شده

چه موی کنان به سینه زنم
به غصه و داغ تو سر شکنم

خوشم که شود به لحظه ی مرگ
لباس سیاه شما کفنم

حسین آقام،حسین آقام

دردهایم غالبا پیش تو درمان می شود
با کریمان کارهای سخت آسان می شود

پلک بر هم می زنی و روز را شب می کنی
چشم اگر برداری از دریا بیابان می شود

خوب می دانم جهان وابسته ی الطاف توست
در حقیقت ابر با اذن تو باران می شود

بی گمان وقتی بیایی از سر شرمندگی
پشت ماه روی تو خورشید پنهان می شود

از حرم تا جمکرانت بال در می آورم
آسمان زیر قدم هایم خیابان می شود

دست پر برگشته هر کس دست خالی آمده
هر چه کم آورده ام اینجا فراوان می شود

هر کسی آمد به قم اما نیامد جمکران
وقت برگشتن به شهر خود پشیمان می شود

روز محشر نامه ی اعمال ما را وا مکن
حتم دارم وا کنی حالت پریشان می شود

در قیامت دل خوشم اما به لطف جد تو
ضامن من نیز آقای خراسان می شود