(۲۴ آذر ۱۳۹۸ ۰۲:۵۴ ب.ظ)Behnam نوشته شده توسط: (24 آذر ۱۳۹۸ ۰۹:۲۹ ق.ظ)tesla66 نوشته شده توسط: واسه بچتون میخواین دیگه ایشالله؟
دوست عزیز شما تا کی میخواید ادامه بدید؟
اتفاقا بزار همینجا تمومش کنم یکبار برای همیشه. من اصلا قصد ندارم خودمو نشون بدم و الکی جار بزنم که چکار میکنم. اگه هم اومدم چیزی نوشتم در مورد خودم برای این بوده که صمیمیتم رو نشون بدم و بتونم با شما بهتر ارتباط برقرار کنم.
سن من هر چی هست به خودم مربوطه و اینو باید بدونی که سن یه عدده، چیزی که مهمه دل و ذهن و اندیشه ی آدمه که باید نیک باشه. من یه آدم زنده هستم و دارم نفس میکشم. ذهن دارم، هوش دارم، اراده دارم و میتونم برای خودم و آیندم تصمیم بگیرم. درسته یه موقع خیال داشتم دکتری بخونم و برای زبان شناسی در دانشگاه گوتینگن آلمان پذیرفته شدم. اما نرفتم به دو دلیل. یک اینکه وطنم رو خیلی دوس داشتم و دارم و خواهم داشت. و دلیل دیگه اینکه احساس کردم برای رسیدن به هدفم تو زندگی یه چیزی کم دارم و اون این چیزی بود که از کودکی رویاشو داشتم.
چند وقت پیش یه کار روی صحنه داشتم، یادمه بازیگری که روی صحنه در نقش روح خواهر درگذشته ظاهر شد به قدری بد صحبت کرد در اون صحنه که من عصبانی شدم و یه نگاه به تشکیلات نور و صحنه ی جلوی خودم انداختم و گفتم، ای کاش میتونستم الان این دکمه رو بزنم و تو رو از اجرا محو کنم و ناپدید بشی روی این صحنه که گند زدی تو کار ما. بله، اون روز من فکر کردم به ناپدید کردن و پدیدار کردن بازیگر روی صحنه و بعد فکر کردم به اینکه یه جاهایی از صحنه لازمه یهو بازیگرا نمایان بشن و بعد مثل روح تو هوای سپیده دم به ناگاه گم و محو بشن. به این نتیجه رسیدم که میشه به جای گریم برای بازیگران، خصوصا گریمهای سنگین، میشه از امکانات صحنه مثل AR و VR استفاده کرد........ به Digi Drama رسیدم و تصمیم گرفتم اولین دیجی درام تمام عمر رو روی صحنه بیارم، ولی دیدم یه جای کار میلنگه، بله، من احتیاج داشتم که قبلش از یه مرحله ای عبور کنم تا به اینجا برسم. من باید برای این خوان از خوانهای زندگیم به بزرگترین آرزوی کودکیم جامه ی عمل میپوشوندم و اون تحصیل در رشته ی هوش مصنوعی یا مهندسی کامپیوتر بود و بزرگتر از اون فضانورد شدن. حالا پارت دوم این آرزو اصلا محقق نبود با توجه به شرایط من و من میبایست برای هدفی که روی صحنه داشتم مهندس کامپیوتر میشدم، من باید از بیومکانیکی که تالیف کرده بودم دیجیتال درام یا همون دیجی درام میساختم.
شما مهندسا که دیگه ماشالا حتما بیومکانیک رو میشناسین، من روی بدن و فرم اجرا بیومکانیک رو پیاده کرده بودم. ولی حالا دیگه عصر مکانیک گذشته و وارد عصر دیجیتال شدیم. پس من یکبار از اون خمیرمایه ای که در دوران تحصیل بازیگری و کارگردانی کسب کرده بودم استفاده کردم و یه میانبر زدم و خواستم که مهندسی کامپیوتر در دانشگاه مجازی بخونم و متاسفانه اصلا تجربه ی خوبی برام نبود چون اصلا اون چیزی که انتظار داشتم توی اون دانشگاه پیاده نشد. پس شروع کردم باز رفتم عقب تر در گذشته ها و یکبار دیگه به برنامه نویسی رو آوردم که سالها به عنوان کارم در زمینه ی طراحی وبسایت ازش استفاده کرده بودم و این موقع بود که به تشویق همسرم و پسر داییم مطلع شدم که میتونم امتحان ارشد رو یکبار دیگه شرکت کنم و اینبار برای هوش مصنوعی به امید خدا. اینطوری هم میتونستم به رویای کودکیم دست پیدا کنم و هم به هدفم نزدیک تر بشم که ساختن دیجی درام هست. پس من از توانایی های خودم استفاده میکنم به امید خدا وارد یه محیط آکادمیک میشم و تجربه کسب میکنم و آموزشهای لازم رو خواهم دید و در کنارش عشق کودکی رو هم یکبار دیگه تجربه میکنم. پس من برای خودم هدف خیلی بزرگی دارم.
و حالا چرا شریف؟ من میدونم بچه های شریف ماشالا دارن، ف میگی فرحزادن. استاد نصف تمرین رو ننوشته روی تخته بچه ها جواب رو اعلام میکنن. میدونم من اصلا در اون حد نیستم، ولی وقتی بگم شریف قبول میشم این زمینه رو در خودم محیا میکنم که بهتر و عمیق تر و صحیح تر درس بخونم و اگه قسمت بشه من مثلا شریف دانشگاه برم مجبور میشم خودمو بکشم بالا و از نظر سواد و معلومات به پای اونا برسم.
من نه با کسی چشم و هم چشمی دارم، نه دشمنی! منم به عنوان یه آدم هدفی دارم که برام مهمه و میخوام بهش برسم. قرار هم نیست جار بزنم جایی که میخوام چیکار کنم. با هیچ استادی هم دشمنی ندارم. اگه گفتم کتاب یوسفی رو باهاش ارتباط نمیگیرم به این خاطر نبود که خیال میکردم کتابهاش بد هستن. من اصلا در حدی نیستم در این موارد اظهار نظر کنم. فقط به عنوان کسی که از رشته کاملا غیر مرتبط اومده و میخواد امتحان ارشد بده در مهندسی نظر خودمو گفتم. وگرنه الان خودمم دارم از روی کتابهای یوسفی و مدرسان باهم میخونم.
هر کسی تو زندگیش یه چیزی رو خیلی دوس داره، من عاشق درس خوندن هستم. سن و سال هم برام مهم نیست. اگه گردنم هم چروک داره (که نداره) به خودم مربوطه. هر چی هستم بهتر از شما هستم که تازه یادت افتاده تهرون شهره. هرچند من نژاد پرست نیستم، قصد توهین به هیچکس رو هم ندارم. کنکور یه رقابته و همه حق دارن تو رقابت شرکت کنن. اگه من به نظر شما برای سر کلاس استاد نشستن پیرم این نظر شماست. یادت باشه که ز گهواره تا گور دانش بجوی. در ضمن کجایی شما؟ با واکر میرن ثبت نام میکنن برای مجلس و شورای نگهبان، من دانشگاه نرم؟؟؟؟
من اومدم اینجا که از شماها یاد بگیرم، باهاتون دوست باشم. نه اینکه همدیگه رو بکوبیم و تحقیر کنیم. همه برای من محترم هستن و دوست دارم این احساس متقابل باشه. همه به حریم هم احترام بزارن و برای آرزوهای همدیگه ارزش قائل باشن. امیدوارم همه بتونیم باهم درس بخونیم و موفق باشیم هممون، امسال هم متقاضی شرکت در ارشد ۴۰۰ هزار نفر کاهش داشته پس فرصت برای همه هست. هیچکس جای اون یکی رو تنگ نمیکنه.
خودتون و همتتون و هدفتون که بشه انگیزه براتون.
موفق باشید.
