این سبک دانشگاه آزاد تو مصاحبه رو خیلی میپسندم
. وقتی از اساتید مصاحبه کننده مشترک واسه کل متقاضیان استفاده میشه، میتونم بگم که اینجای کار کمی عادلانه هستش. چون سلیقه این اساتید مشخصه و برخوردشون با دانشجوها یکسانه(به استثنای افراد سفارش شده که با پارتی قبول میشن
). همین اساتید واسه کل کشور تصمیم گیری می کنن. مثل سوالات کنکور که واسه همه یکسانه و توی یک شرایط برابر، همه آزمون میشن. به صورت خوشبینانه، نمره مصاحبه انجام شده با نمره کتبی جمع میشه و هرکسی یک امتیازی میگیره و بر اساس اولویت هایی که انتخاب کرده، واسه قبول شدن رقابت میکنه. البته کاش میشد تراز دانشجوها رو مشخص میکردن که عدالت بیشتری انجام میشد. هرچند عدم اعلام تراز، یک بار روانی واسه متقاضی داره که با اعتماد به نفس بیشتری بیاد جلو. حداقل واسه من که اینجوری بوده، چون واسه آزمون آماده نشده بودم و فقط به سوالات زبان، سیستم عامل و چندتا دونه سوال شبکه (غیر پیشرفته) جواب دادم. پیش خودم فکر میکنم شاید بتونم تو مصاحبه جبرانش کنم! (آرزو بر جوانان عیب نیست
)
برعکس دانشگاه های دولتی که هرجایی سلیقه اساتیدش فرق میکنه و مشخص نیست از دانشجو چی می خوان
. آخرش هم میبینی فقط دانشجوهای خودشون رو برمیدارن و به دیگران اعتنایی نمی کنن
!!! مطمئنا تو دانشگاه آزاد هم این اتفاق خواهد افتاد و به دانشجوهای قبلی خودشون بهای بیشتری میدن و اول اونها رو واسه دانشگاه های تهران برمیدارن، اما واسه دانشگاه های شهرستان ها، این پارتی بازی کمتر میشه، مگه اینکه اساتید دانشگاه های آزاد شهرستان بخوان به اونها زنگ بزنن و سفارش دانشجوی خاصی رو بکنن که این بُعد قضیه اجتناب ناپذیره و باید قبول کنیم که ما تو ایران زندگی می کنیم.
بهرحال در نهایت من فکر میکنم، اوضاع نه به صورت ۱۰۰% بلکه کمی عادلانه تر از دانشگاه های دولتیه.
. هرچند هنوز دودل هستم
. چون تامین هزینه ۱۰۰ میلیونی برای دکتری خیلی خیلی برام سخته
. یعنی باید شدیدا برم تو آمپاس. از طرفی قصد دارم بشینم واسه دولتی بخونم که شاید روزانه قبول شم. یا حتی شبانه که شهریه کمتری داره و مدرک معتبرتر